ความไม่ประมาณและการบำเพ็ญภายในจิต : หน้า 260/265

ประโยค ๕ - มังคลัตถีทิเทปนีปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 260 พระผู้มีพระภาคจิตตรัสไว้ว่า "ภิญญาทั้งหลาย ความไม่ประมาณอันภิญญา ควรบำเพ็ญด้วยฐานะ ๔. ภิญญาทั้งหลาย ความไม่ประมาณอันภิญญูควร นำภิญญาด้วยฐานะ ๔ เป็นไปใน ๙. ภิญญาทั้งหลาย เธอทั้งหลายของละกาย- ทุจริตเจริญกุศลจิต และอย่างประมาณในการถ่ายทอดทุจริต เจริญกุศลจิต นั้นประการ ๓. ภิญญูทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะวิงวอนจริพเจริญ วิถีสุจริต และอย่างประมาณในการถ่ายทอดจริญ เจริญวิถีสุจริต และอย่า ประมาณในการรวมโมหะจริญ เจริญโมหะจริญนั้นประการ ๓. ภิญญู ทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะความเห็นผิด เจริญความเห็นถูก และอย่า ประมาณในการความเห็นผิด เจริญความเห็นถูกนั้นประการ ๓. ภิญญู ทั้งหลาย ในากาศใดแล ภิญญามละกายทุกจริญ เจริญวิถีสุจริตแล้ว ละความเห็นผิด เจริญความเห็นถูกแล้ว ในากาศนั้นเธออ่อนไม่กลัว มังจะผูทำที่สูงสุดจะมีในภาพหน้า และคำว่า "ภิญญาทั้งหลาย ความไม่ประมาณเป็นธรรมรักษาจิตด้วยสติ" อันภิญญูควรทำในฐานะ ๔ ตามสมควรแก่คุณ. ภิญญาทั้งหลาย ความไม่ประมาณเป็นธรรมรักษา จิตด้วยสติ อันภิญญูควรทำในฐานะ ๔ และสมควรแก่ตนเองเป็นไหน? ภิญญาทั้งหลาย ความไม่ประมาณเป็นธรรมรักษาด้วยสติ อันภิญญู ทำตามสมควรแก่นว่า "จิตของเราอย่ากำหนดในธรรมเป็นที่ตั้งแห่ง ความกำหนัด, ... จิตของเราอย่าขัดเคืองในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความขัด ข้อง * ความไม่ประมาณ คือการระวังรักษาใจด้วยสติ ทีวี.