บทเรียนจากเศรษฐีและการใช้งานทรัพย์สมบัติ : หน้า 230/265

ประโยค๕ - มังคลดาคำนี้มีเปล่า เล่ม ๑ - หน้าที่ 230 ยังไม่บรรลุพระอรหัทรเพราะใจ จักไม่คิ๋มชื่อซึ่งราวนี้เป็นเหตุแห่งความ พิฤทธิ์เห็นปานนี้เพียงนั้น.." ตั้งแต่นี้มา ทางเธอไม่ทรงดื่มชื่อ ซึ่งน้ำมา เรื่องพระราชาผู้สวรรคพระโอรส มาในอรรถถถ์มันก็ชัดชาดก- ในสัตตตรวรรรณแห่งทุกนิบาต [เรื่องหลานอนาถาบินทิกเศรษฐี] [๒๐๖] หลานของอนาถบินทิกเศรษฐีมีเงินประมาณ ๔๐ โกฏิ อันเป็นของิดามรดาให้จนหาย ด้วยการใช้งำให้สิ้นเปลืองไปเพราะ การดื่ม(สุรา) แล้วได้ไปสำนักของเศรษฐี แม่เศรษฐี, แม่เศรษฐีนั้นก็ให้ให้ เงินเขาพนักหาปนะ ค่อยสั่งว่า "เจ้าของทำราคาขาย" เขายังทรัพย์แม้จนอายุหายแล้ว ได้ไปอีก เศรษฐีให้อีก ๕๐๐ กหาปนะ เมื่อเขายังทรัพย์แม้นนั้นให้จนหายแล้วมาอีก จึงให้ลงจริงเนื้อหยาบ ๒ ผืน และให้ใส่โล่ใส่เขู่ส่าผ้าสารอย่างเนื้อหยาบแม้นนั้นให้จายแล้ว มาต่ออีกให้ออกไปแล้ว เขาเป็นคนอนาถา อาศัยฝ่าเรือนคนอื่น ได้ ทำกาลแล้ว คนทั้งหลายพากันลากคอต์พื้นที่นั้นไปถึง ณ ภายนอก. แม้ เศรษฐีก็ไปสู่การา ทูลล่าประวิตงหลากหลายทั้งมดนั้นถวายพระสาดาดา แล้ว. พระศาสดาตรัสว่า "ในกาลก่อน เราไม่ให้แม้อื้อ อนุ่งซึ่ง สมบัติอันสัตว์พึงใคร่ทุกอย่าง ก็ไม่ได้อา ให้บุรุษใด่มาหน้าได้, ท่านจักยังบรรลุให้ถึงหน้าได้อย่างไร ?" ดังนี้แล้ว ทรงช็อกดีจี- นินามม(ตรัสว่า) ๑. ชาตกุฏฎกถา. ๗/๒๔๕๘