มังกีลัตถีย์ เล่ม ๓ - วันและการปฏิบัติ : หน้า 128/265

ประโยค๙- มังกีลัตถีย์นี้เป็นเปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 128 แต่วันต้นแห่งปักษ์ วัน ๑๕ คำ และวัน ๘ คำเหมือนกัน. กล่าวว่า ปญฺญสุข ความว่า ราษฎร แบ่งราษฎรเหล่านั้นแห่งลูกปักษ์และ กัดหนปักษ์ให้เป็น (ปกิละ) สาม ๆ เพราะฉะนั้น คำว่า ปักษ์ บันฑิตควรประกอบเข้า ในบททุกบทราว่า "ปญฺญสุข อาจุทุกสี ปญฺญสุข ปจฺจุฑสี ปญฺญสุข อจุฑามี" ดังนี้. ภูฏภายตรวาสตรนั้นว่า "สองงว่าต ปรมิวาสโต ปกติ คือ จำเดิมแต่วันคำว่า อันเป็นวันต้น." วัน ๕ คำ มิได้มาในบทจริง ๆ แต่วันนั้น ก็อาจถือเอาด้วยแท้ เพราะความเป็นวันที่พระธรรมสงฆ์ทั้งหลายได้ให้. เนื่องจากนี้ จักแจ้งในมนุษย์นี้ว่า "กาลนะ ฐมมสุข" กว่าว่าว่าอากูโลโบสต จบ. [องค์อูโบสต ส ประการ] [๑๑๑] กอ่ง ส แห่งอูโบสตนั้น มีเดนานเป็นเครื่องมือแห่งจาก การทำชีวิตสัตว์ให้ตกลงไปเป็นต้น. เพราะเหตุนี้ พระผู้พระภาค เมื่อจะทรงแสดงธรรมแก่พระอชาคริน วิดาล จึงตรัสไวในบทอรรถว่า "แห่ง ทุติยปณาสต ในกิจนิทาน องค์ครูตรายกว่า "บุคคลไม่พึงสำคัญตัว ไม่พึงถือเอาสิ่งของที่ เขามิได้ให้ ไม่พึงกล่าวเท็จ ไม่พึงเป็นผู้ ดื่มน้ำมา พึงดวงวันจากคุณอันเป็นความ ประพฤติไม่ประเสริฐ ไม่พึงรีดโศกโลกลจนจะผิด อ. อง. ติก. ๒๐/๒๗๖