ทานสูตรและความหมายของทานในพระพุทธศาสนา มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 3 หน้า 30
หน้าที่ 30 / 265

สรุปเนื้อหา

บทนี้นำเสนอความหมายและประเภทของทานในพระพุทธศาสนา โดยแบ่งออกเป็นสองประเภทคือ ธรรมทานและอามิสทาน ตามคำสอนที่ปรากฏในบทต่างๆ ทานทั้งสองประเภทมีความสำคัญที่แตกต่างกัน แต่ทั้งคู่มีจุดมุ่งหมายเพื่อการบริจาคและช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ทั้งนี้ทานได้รับการอธิบายว่าเป็นการให้ทั้งสิ่งของและความรู้ เพื่อส่งเสริมความเจริญในด้านจิตใจ และเป็นเครื่องมือในการสร้างเสริมความดีในสังคม การเข้าใจถึงทานและธรรมทานสามารถช่วยให้ผู้ทำความดีมีมุมมองที่กว้างขึ้นต่อการให้และการแบ่งปัน.

หัวข้อประเด็น

-ประเภทของทาน
-ความสำคัญของทานในพระพุทธศาสนา
-ธรรมทานและอามิสทาน
-การบริจาคสมบัติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยคะ - มังคลดาฯนี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๓๐ ในระหว่าง ๆ ได้ข้อความว่าทาย ผู้อ่านความตระหนีกระหนักไม่ใด้ ชื่อว่า ทานบดี ดังนี้ ก็อควร." ปฐมนัย จบ. [๒๗] อีกหนึ่งหนึ่ง ชื่อว่าทานมี ๒ อย่าง ด้วยสามารถธรรม- ทานและอามิสทาน สมตามที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ในติวยรรค ตติปฺปาณาสัต ฯ ทุกนิบาดอังคุตตรนาถว่า "ภิญฑ์ทั้งหมดหลาย ทาน ๒ อย่างนี้ ทาน ๒ อย่างนี้เป็นไปเอง? ทาน ๒ อย่าง คือ อามิสทาน ๑ ธรรมทาน ๑. ภิกษุทั้งหมดหลาย ทาน ๒ อย่างเหล่านี้แล ภิกษุ ทั้งหลาย บรรทามน ๒ อย่างนี้ ธรรมทานเป็นเอก." ทานสูตร จบ. [๒๘] อรรถดาฯทานสูตรนั้นว่า "ทานวัตถุ ด้วยสามารถเป็น ของอัญบุคคลจึงให้ ชื่อว่าทาน นั่นเป็นชื่อแห่งไตรธรรม. อีกอย่าง หนึ่ง เจตนา มิวัตถุ ชื่อว่าทาน นั่นเป็นชื่อแห่งการบริจาคสมบัติ." ฤทิฏฐานสูตรนั้นว่า "วัตถุนั้น ชื่อว่าทาน เพราะอัญเขาให้ นั้น เป็นชื่อแห่งไตรธรรม. อีกอย่างหนึ่ง ชื่อว่าทาน เพราะเป็นเครื่องอัน เขาให้ นั่นเป็นชื่อแห่งเจตนาเครื่องบริจาค ความทั้ง ๒ อย่างนี้ ท่าน ประสงค์เอาในบทว่า ทาน นี่ เพราะฉะนั้น ท่านจึงกล่าวคำว่า 'ทียุทธมวาสน ททานิ' เป็นต้น. บรรทามนเหล่านี้ กล่าวว่า ทียุทธมวาสน ความว่า ด้วยสามารถเป็นวัตถุอัญบุคคลจึงให้." ๑. อง. ทุก. ๒๐๐๔. ๒. มโน. ปฐ. ๒/๒๖
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More