กรรมและผลของการกระทำในพระพุทธศาสนา : หน้า 168/265

ประโยค ๕. มิ่งคลัตถกษัตริย์ปิ่นเปล ลำ ๓ - หน้าที่ ๑๖๘ [๔๕๒] ส่วนในอรรถกถาปาฏิยสุข ในมหาวรรค ในทีมนิกาย ท่านกล่าวไว้ว่า "ได้ยินว่า พระเจ้า ในกาลเป็นมนุษย์ครั้งก่อน เป็นหกันของเด็กเลี้ยงโค ชำระโค่นไม่ได้ทรงใหญ่แล้วเล็กดี รายง นิมนต์พระเจ้า ผู้ถืออุดอิบติดบำทาเป็นวัตรรูปหนึ่ง ให้ นั่งโคนต้นไม้ ถวายอาหารที่ตนได้แล้ว ฐิตจากนั้นแล้ว ด้วยอนุภาพแห่งกรรม nisso จึงเกิดในวิมานเงินนั่น ต้นซึ่งได้ปรองอยู่แทนประตู วิหาร ต้นซึ่งนั้นค่อนผลผลิตโดย ๕ ปี ที่นั้น เทพบุตรถึงความสงเวรว่า ๕๐ ปีแล้ว" เทพฤทธิณำความ แห่งพระผู้พระภาคของเราทั้งหลาย ฟังธรรมกถาของพระศาสดา แล้วบรรจุพระอรหัต" ฯ ภูฏิภาษาสุทธิฉบับนั้นว่า "ว่าค ตะสานุภาพนวณ คือ ด้วยอานุภาพแห่งนั นันนั้นฯ" ต้นก็อธิษฐานเป็นทิพย์ สมุจรณ์ด้วยอัสนี คำบ คึงและใบ เป็นแดนซานออกแห่งรัศม มีผลเป็นทีปุใจ เชื่อว่า สิริสุญญบ. กล่าวว่า อุฏฐา คำว่า ต้นซึ่งนั้น ได้คิอ์ ตั้งอยู่แล้ว ที่ประตูวิมาน แสดงว่า ผลเป็นเหมือนกับบรรรม." ฯ เรื่องคนเลี้ยงโค จบ. [๔๕๓] กรรมอันหาไทยมได้ มีการสมาทานองค์อุโบสถเป็นต้น บันฑิตพึงทราบว่าเป็นมงคล เพราะเป็นเหตุแห่งการได้คิดสุขมีการเกิด ในสวรรค์เป็นต้น มีประการต่าง ๆ ด้วยประกาศนะนี้ กฎว่าด้วยกรรมอันหาโทษมิได้ จบ. ๑. สุ จ. ๒๕๔๕๕ ๒. ผลสุด กุมมศิริบุตร ซึ่งความที่แห่งผลอันบันฑิตพึงเห็นสมควรบรรณรรม.