เรื่องพระเจ้าสินะ : หน้า 152/265

ประโยค ๕ - มังคลิกถามิเป็นแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 152 [เรื่องพระเจ้าสินะ] [๑๓๗] ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เป็นพระราชาทรงพระนามว่าทาสินะ ในเมืองกีลิกา รับสั่งให้สร้างโรงทานไว้ ๖ แห่ง ทรงให้มหาทานเป็นไปด้วยการบริจาคทรัพย์ ๖ แสนทุกวัน ทรงรักษาคีตคล้ายบ้าง ทรงเข้าอัญเชิญอุบาสกบ้าง แม้ว่าชาวแว่นแคว้นนี้ตั้งอยู่ในโอวาทของท้าวเธอ ทำบุญมีทานเป็นต้น ตาย ไป ๆ ก็ไปเกิดในเทพรุ้งนั้น ไปสู่สุธรรมทวาทสถานบันแล้ว ต่างพรรษนาคณะแห่งศิลและอาคารจะเป็นต้นของพระราชาอยู่เท่าเดียว ฝ่ายเทวาดีเหลือฟังคุณถานนั้นแล้วได้มีประสงค์จะเห็นพระราชา ท้าวสักกะทรงทรงทรบใจถวายเทพาหลานั้น จึงทรงบัญชามาถามว่า "ท่านจงไป นำพระเจ้าสินะมาด้วยเวชขันตรด" มาดลิเทพพุทธนั้นก็ไปสู่เมืองกีลิกา นำพระองค์มา จากนั้น ท้าวสักกะทรงทรบใจวิเคราะห์ พระองค์แล้วรังรังธนี ทำการต้อนรับแล้ว ที่นั่น ท้าวสักกะได้แบ่งเมทนาคร นางอัปสร ๒ โกฎิครึ่งและเวชขันตรา ครึ่งหนึ่งให้แก่ว่ารเธอ เมื่อพระเจ้าสินะนั้นสวยทิพย์สมบัติ อุ ๑๐๐ ปีล่วงไปแล้ว โดยการนับอย่างมนุษย์ ต่อมาบุญอันเป็นเหตุอยู่ในเทวโลกโดยอัคนพันของห้างเธอสิ้นแล้ว ความไม่ยินดีก็เกิดขึ้น ท้าวสักกะทรงทรบเหตุนี้ จึงทรงบัญชามาถิ่นเทพพูดว่า "ท่านจงไป จงนำพระเจ้าสินะไปสู่เมืองกีลิกา ให้ลงที่อุทยาน" มาดลิเทพพุทธได้ทำอย่างนั้นแล้ว นายอยากนมาลเห็นท้าวเธอ)ถูกถามแล้ว ได้กราบคุณพระเจ้าสินะว่า นรั้ว พระเจ้าสินะ เป็นพระป็นคำที่ ๓ ของท้าวเธอ ทราบว่าความนั้นเป็นกาลแห่งสัตว์