การพิจารณาบุญกุศลและกรรม : หน้า 166/265

อันเป็นสุขธี ซึ่งได้มาว่า บุญ เพราะยังผลให้เกิดในพที่บุญและ เพราะฟองคือตะฆะสันคานเป็นที่เกิดแห่งตนอะไร คือเช่นไร ในกุศ- กรรมมีทานคือเป็นนั้นเป็นประเภทๆ อธิบายว่า ยังสุขกรรม เช่นไร ให้เกิด ? ว่า ชิตนาฏภูมิ คือมีบุญกุศลธงอยู่โดย ประการทั้งปวง." [๑๕๔] เทวบูรณ์ถูกพระเดชะอย่างนี้ เมื่อจะพยากรณ์ปัญหา ได้กล่าวอากาศานี้ว่า "ข้าพเจ้า (ครั้ง) เป็นมนุษย์ ในพวกมนุษย์ ได้ ทางเดินในหนทาง ใบป่า และปลุกดินไม่น่า ธรรรมไว้ ท่านผู้ศิษ ได้เป็นที่รักษาของข้าเจ้า, ข้าพเจ้ามือถือเสื้อใส ได้ให้ทานคือข้าวและน้ำน ์ ไฟบุญโดยเคารพ ข้าพเจ้ามีวรรนะเช่นนี้เพราะ กรรมนัน ผลสุขิจาย่อมสุขริตแก้ข้าพเจ้าในที่นี้ เพราะกรรมนัน อึ่ง โกะอันนำพิงใจ ลำได เหล่านี้ย่อมเกิดขึ้นในข้าพเจ้า เพราะกรรมนัน. ข้าพเจ้ามีอารมภาพขึ้นแก่ข้าพเจ้า และวรรนะของ ข้าพเจ้าย่อมส่องสว่างไปทั่วทุกที่ เพราะกรรม นัน." [๑๕๕] อรรถกถามนฤมิตวิมาน ในสัตย์มรรคร ว่า "บรรดา บทลานนั้น บทว่า วิรว ได้แก่ ในป่า. บทว่า อารามฤุฐานี ได้แก่ ต้นไม้ อันเป็นที่รื่นรมย์ อีกอย่างหนึ่ง ได้แก่ต้นไม้ในสวน. อธิบายว่า ท่สวนแล้วปลูกต้นไม้ไว้ในสวนนัน."