อภิเทนทายและความกลัวในพระพุทธศาสนา : หน้า 210/265

ประโยค 5 - มังกรลักษณะที่เป็นเปล เล่ม 3 - หน้าที่ 210 "อภิเทนทาย" เป็นต้น. กล่าวว่า ภควา คือ ประโยชน์อันบุคคลนี้ให้ฉันหายแล้ว. ก็ปรุงสูตรนั้นเอง ท่านร้อยกรองไว้แล้วในสมุนไพร อัง-คุตตรนิยก โดยชื่อว่าสูตรสูตร, เพราะฉะนั้น ปรุงสูตรนั้น ผู้กิยา ทั้งหลายควรตรวจดู ในสมุนไพร อังคุตตรนิยกนั้นด้วย. [๔๘] เวรเจตนาทั้ง ๕ อันบุคคลพึงกลัวด้วยประการฉะนี้ เพราะฉะนั้น อันบุคคลผิวคล้ำ พึ่งวันจากวรรณะ & นั้นเสี ย เพราะบุคคลเมื่อทำอย่างนั้น พระผู้พระภาคตรัสว่า ชื่อว่าจะกลัวแต่ สิ่งที่ควรกลัว, บุคคลนั้น ชื่อว่า ผู้งมงาย. ส่วนบุคคลใดกลัวแต่สิ่งที่ ไม่ควรรกลัว, บุคคลนั้น ชื่อว่า ผู้งมงาย. ด้วยเหตุนัน พระอรธกถา- รายชี้กล่าวไว้ในอรรถกถาพราหมณ์ธัมมีกตุตร ในอุตยวรรณแห่ง สุตตนบาด ว่า 'ได้แก่ว่า สัตว์ ๔ จำพวก คือ ใส่เดือน นางนก ตู้อิวิดิน นางกนกเรียน (และ) พราหมณ์ ย่อมกลัวสิ่งที่ไม่ควรกลัว." [๕๙] ได้แก่ว่า ใส่เดือนทั้งหลาย มีปกติกินดิน (แต่) ไม่ กินดินมาก เพราะกลัวแผ่นดินใหญ๋จะหมดเสีย ฝูงนกนกด้อยวิตด นอนหงายอยู่บนฟอง ไม่ เพราะกลัวกาตะคะทัน. นางกนกเรียน ไม่เอาทั้ง ๒ เหยียบพื้นดินโดยเรียบร้อย (เต็มฝ่าเท้า) เพราะกลัว แผ่นดินจะกล่ม. พวกพราหมณ์ ย่อมแสวงหากรียา เพราะกลัว ตระกลดุงจะขาดสูญ ในเรื่องของผู้กลัวสิ่งที่ไม่ควรรกลัวนี้ พระ- โบราณาจารย์ทั้งหลายกล่าวไว้ว่า