มังลัดกฎที่ปืนเปล่า เล่ม 3 - หน้าที่ 240 : หน้า 240/265

ประโยค - มังลัดกฎที่ปืนเปล่า เล่ม 3 - หน้าที่ 240 ภีษา. ท่านนอนอยู่ในที่ใกล้มาคาของพี่. สามี. ถ้ากระนั้น เธอจงไปผูกเชือกที่เตียงของฉัน นอนแล้ว จงกระทำเครื่องหมายไว้. นางได้กระทำอย่างนั้นแล้ว. สามีออกนนี้แล้ว "หล่อนจงรอหน่อย, พวกมนุษย์ยังนอน ก่อน" ดังนั้น ทำทีเถิ่นนอนหลับแล้ว ไปผูกเชือกนั้นที่เตียง มารดาของภีษาแล้วปลูกภาระขึ้น. มั้งง 2 ภรีสายนี้นั้น ขนมครก ของภีษานี้ขึ้นพร้อมเตียงนั้นแหไปถึงในแม่น้ำ. จะเผื่อทั้งหลาย ก็ดกินมารคานั้นแล้ว. ในวันรุ่งขึ้น ภีษานั้นรู้ว่ามารคาสับเปลี่ยนกัน กล่าวว่า "นาย มารคาของฉัน พึ่งมาเสียแล้ว, บัดนี้ พวกเราจักทำ เชิงตะกอนในป่า ชั่วข้ามารดของพี่เข้าไปในไฟให้ตาย (บ้าง). สามีนี้รับรองว่า "คีพล" ทั้ง 2 ภรีสายนี้นั้นนามราชนั้น ผู้อำนายหลับไปวางไว้ (บนเตียงกอนนั้น). ลำดับนั้นสามีพูดว่า "แน่ะ นางผู้เจริญ เธอจงไปมา. " ภีษา. ฉันล้มเสียนแล้ว นาย. สามี. ถ้ากระนั้น เธอจงไปอาม. ภีษา. ฉันไกล่แล้ว นาย ถึงเมื่อพี่ไปแล้ว ฉันไม่อาจจะอยู่ได้ เราไปกันทั้ง 2 คนเกิด. เมื่อภีษาสามีทั้ง 2 นั้นไปแล้ว หญิงแก่ ถูกลมโลยให้ดิ้นขึ้นแล้ว รู้ว่า "เจ้าพวกนี้ใครจะฆ่าเรา ไปเพื่อ ต้องการไฟ จึงคิดว่า "พวกมันไม่รู้กลัวของเรา" ดังนั้น แล้ว งซาก ศพหนึ่งให้นอนบนเตียงแล้ว เอาผ้ากา๋ ๆ คุมแล้วก็ไป เข้าไปสู้ถ้ำ