ความรักและความสูญเสียในตำนาน : หน้า 235/265

ประโยค ๕๖ - มัดกัลดิทำเป็นแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ ๒๓๕ หนีล่างเขตนั้นไป. ตั้งแต่แล้ว จึงถามถึงเขาแม่บางก็อกแก่เขาแล้ว. โดยกล่างไป ๒-๓ วัน พระโพธิสัตว์วันนี้ทำบิดาไว้บนคอวิ่งไปด้วยกำลังรื่นฤดูลม ถึงฝั่งแม่น้ำเป็นเขตกำหนด ไปสู่กลางแม่แล้ว. แม่นางก็คิดตามไปยืนแม่ๆ แม่ออนอ ๒ พ่อนั้นโดยประกาศต่าง ๆ ก็ไม่อาจจะให้กลับได้ แม่นุกทุกเห็นปานนั้นครอบงำแล้ว ประสงค์จะไหม้นต์เพราะความรักในบุตร จึงกล่าวอย่างนี้ว่า "พ่อ ถ้าจะจำไม่กลับ ชื่อว่าเป็นผู้อยู่ในมนุษยโลก เป็นทุกข์, เพราะผู้ไม่รู้สาศะไม่อาจเลี่ยงชีพได้; แม้รวิชา ชื่อจกตามืออยู่ย่างหนึง, ด้วยอานุภาพ แห่งวิชาชื่อจินดามณีนี้นั่น บุคคลอาจจะไปตามรอยเท้าของชนทั้งหลายแม้ผู้ลกของแล้ว ไปแล้วในที่สุด ๗ ปีได้, วิชาชื่อจินดามณีนี้จึงเป็นเครื่องเลี่ยงชีพของเจ้า; พ่อ เข้าทรงเรียนมนต์ดุ้นหา คำให้ได้เกิด." พระโพธิสัตว์อยู่ในท่ามกลางแม่ทับเทียว ให้วามราดเรียนมก่อนแล้ว ไหว้กลางนั้น (อีก) กล่าวว่า "ไปเกิด แม่." ยิ่งิณนี้กล่าวว่า "พ่อ เมื่อท่านทั้ง ๒ ไม่กลับ ชีวิตของแม่ก็สิ้นแล้ว." ดังนี้แล้ว ต่อก มีทัยแตก เพราะความโศกถึงบุตร ตายแล้วล้มลง ในที่นี้นั่นแล. พระอธิษฐานสนี้น่ามารอ ทำจิตจ่อ รกล่าว มูสาแล้ว เป็นยักษ์นิส เพราะกำลังแห่งการสบด ถึงความตายอย่าง- อนากาแล้ว ด้วยประกาศนะนี้. เรื่องยกนิ้วนีผู้ประพฤติออกใจ จบ.