มังคลัตถทีปิ เล่ม ๓ - การทำบุญและกรรมดี : หน้า 154/265

ประโยค ๕- มังคลัตถทีปิเป็นแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ ۱۵๔ ในวันที่หนึ่ง เขาคิดว่า "มนะของเรานี้เจริญขึ้นอยู่ จักนำเข้าไปสู่นรก บัดนี้เรายังไม่มา นี้ไม่ใช่ จักไปเพื่อประโยชน์แก่ผล" จึงสมทานอุบิสดเพื่อบ่มมนะนี้ไม่งั้นแล้ว ฝ่ายนายพรินดัวหนึ่งถูกความเร่าร้อนด้วยอำนาจราคะแผดเผาอยู่ จึงคิดว่า "วันนี้เร่งมาระวันนี้ไม่ได้ จักไปเพื่อหากิน" จึงไปสำนักองคณะแม้แต่ ไม่ได้ จักไปเพื่อหากิน" จึงไปสำนักองคณา มสาทนูโบสถเพื่อบ่มรา นอนในที่คุกข้างหนึ่ง ฝ่ายผู้ต้วหนึ่งก็สมทานอุบิสดเพื่อบ่มความโกรธ ฝ่ายผู้นั้นจึงออกตัวหนึ่งก็สมทานอุบิสดเพื่อบ่มความยาได้จึงต่างนอนในที่คุกข้างหนึ่งเหมือนอย่างนั้น บัดนิทึบเนื้อว่า อุบาสก-กรรมอ่อนเป็นไปเพื่อบ่มบาปได้ ด้วยประกาศนี้ "แม้สกา เมื่อจะทรงแสดงธรรมแก่พวกอุบาสกผู้รู้จักอุบาสกตรัสว่า "อุบาสก ทั่งหลาย พวกท่านทำกรรมดีแล้ว ธรรมอุบาสกนั่นเป็นวงศ์ของ โบราณบัณฑิตทั่งหลาย, ด้วยว่าโบราณบัณฑิตทั่งหลายเข้าอจุโบสถเพื่อบ่มมืลสารเป็นต้น" ดังนี้แล้ว ตรัสปัญญาอุบาสกาดที่ ๓ ในปริญาณวรรณแล้ว. เรื่องบน ๔ คน ขบ. กล่าวว่าด้วยอุบาสก ขบ. [๑๓๕] ส่วนการทำการขวนขวยอ่อนใด้ด้วยอำนาจกาวาวด-ปฏิบัติเป็นต้นแก่อนุผู้แก่ว่า เพราะเหตุนัน ในอรรถกถามวด๓ ในสังคีติสูตร ท่านจึงกล่าวว่า "บันฑิตพึงทราบกรรมที่เกี่ยวกับการ