มั่งคั่งที่ปืนเปล่า เล่ม ๓ : หน้า 220/265

ประโยค ๕๙ - มั่งคั่งที่ปืนเปล่า เล่ม ๓ - หน้าที่ 220 เมื่อปฏิกาหก มีอยู่้นั่นแหละ ย่อมไม่ให้นทน. สองพูว่า ทีปี นากมญ กลว่า ไม่ทำแล้วซึ่งที่พึ่ง. สัตว์ตัวที่กล่าว ร อธิบาลแล้วลง ได้เป็นผู้ประสงค์จะกล่าว อย่างนี้ว่า [๒๐๙] "สุขี วาสสหสถานี ปรปุณาณี ลาภูโล นิริยะ ปวงมานาน กก อนุโต ภิวัสติ." เมื่อเรา ทั้งหลาย ใหม่อยู่ในรกล้น ๆ หมื่นปีปริญญ์โดยอาการ ทั้งปวง. ทิวา ปรูณาณี คือ ไม่หย่อน ไม่ยังง. ทิวา ปูอมนาน ความว่า เมื่อเรา ทั้งหลาย ใหม่อยู่ในรนนี่. สัตว์ตัวที่กล่าว ณ อภัยรแล้วลง ได้เป็นผู้ประสงค์จะกล่าว อย่างนี้ว่า [๒๑๐] "นฤตรี อนุตู จิตฺโต อนุตฺโต น อนุตฺโต ปริจฺฉิตสติ" ตา ทิ ปกติ ปาป มม ตูญญู มาริส." ที่สุดอ่อนไม่มี ที่สุดจามแต่ใด ที่สุดจามไม่ปรากฏ เพื่อนยาก เพราะบาทอันเรานะท่าน ทำไว้แล้วในครั้งนั้น. แก่อรณ บรรดาบทเหล่านั้น สองบวกว่า นฤติ อนุตฺโต ความว่า การกำหนดเวลาอย่างนี้ว่า “ความพันจักมีแก่พวกเรา ชื่อในเวลาโน้น"