มงคลคาถาที่มีบทแปลง เล่ม ๑ : หน้า 102/265

เนื้อหาที่อ่านได้จากภาพคือ: ประโยค ๕ - มงคลคาถาที่มีบทแปลง เล่ม ๑ หน้าที่ 102 จำแนกความแตกต่างแห่งภาพ ด้วยการประพฤติธรรมอันมีสามานะ เป็นลักษณะ จึงไม่ทรงรวมเอาสัญญาเข้ามาไว้ ในสาเคยกสูตร นี้ด้วย่า? [๒๔] ธรรมจริงมาในสาเคยสูตร และเวรัญจสูตร อัน เป็นลำดับแห่งอารยสูตรนั้น พระผู้พระภาคทรงแสดงว่า "อุปนิสัยคือสิริ ยอมยังสัตว์ให้บรรลุ แม้ซึ่งพระอรหัตได้" ด้วยประการ ฉะนี้. [อุปนิสัย ๓ ประการ] ส่วนในอรรถถกปฐมานาส์ ในขันธวรรค พระอรรถ- ถาการย์กล่าวว่า "อุปนิสัยเหล่านี้ ๓ คือ ทานูปนิสัย สูปรุปนิสัย ภาวนูปนิสัย ในอณูปนิสัย อย่างนั้น ทานูปนิสัยและสัญลนิสัย มีถิ่นเกลและภาวนูปนิสัย มีถิ่นเกล (มก.) เพราะว่าทานูปนิสัย และสัญลนิสัย ย่อมยังสัตว์ให้บรรลุได้(แต่เพียง) มรรค ๓ ผล ๓ (เท่านั้น) ส่วน ภาวนูปนิสัยย่อมยังสัตว์ให้บรรลุ พระอรหัตได้. กิริยันทั้งงั้ยในอณูปนิสัยอันมีถิ่นเกลามากแล้วพึ่งเพียงพยายามไป ย่อมจะตัดเครื่องผูกอันเป็นส่วนเบื้องต่ำทั้ง ๕ เสียได้ แล้วยังมรรคน และผล ๓ ประการให้เกิดได้ด้วยโปรดารณะนี้" แล้วกล่าวเรื่อง พระมิลกเถระ: [เรื่องพระมิลกเถระ] [๒๘] ได้ยินว่า พระมิลกเถระนั้น เมื่อครั่งงเป็นกุศล ๑. ม. ม. ๑๒(๒๕๒)