บทเรียนทางศาสนาในพระสูตร : หน้า 115/265

ประโยค๕ - มั่งคลิดที่มีเปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 115 งานใด เมื่อทรงทำ จะสำเร็จประโยชน์ได้, การงานนั้นควร ทรงทำ; การงานอันตรงกันข้ามจากนี้ หาความทรงทำไม่, แท้จริง พระราชาทั้งหลายในปางก่อน ย่อมไม่ทรงทำงาน ที่เมื่อดำไปไม่ สำเร็จประโยชน์, ปรอรหิตเป็นคนลำบากน่าแสนวาสนา, ชื่อว่าน้ำมันหลาวของพวก เขามิใน." พระราชาทรงดั่งคำนี้แล้ว มีพระราชหฤษัเสมอไส้ ให้พระ โภคสัตว์นั้นจับพระภัทรบิทกองค์ ให้คบระหว่างปีทั้งสองด้วย น้ำมันอันหุงให้ร้อนพันครั้ง ให้พระราชทานสุขโภชน้องควรแก่ พระราชาในซานทอง ให้สัตย์ดั่งแล้ว คำรัฐมนพระโภสัตว์นั้นผู้อดี แล้วว่า "คู่่อนบานกิตติ เพราะเหตุไร กานทั้งหลายจึงไม่มีน้ำมันหลาว?" พระโภสัตว์เมื่อจะสดงธรรมประกาศเหตุแดพระราช ได้กล่าวอาคา นี้ในกฎหมาย วรรคที่ ๑๔ แห่งอกนิบาต-ว่า [ฮง] "ก่าทั้งหลาย ถูกชาวโลกลูกไปเบี้ยเมียน แล้ว มีใจหวาดเสียอยู่เป็นนิสัย เหตุฉุน น้ำมันหลาวของกานนั้น ผู้เป็นญาติของพวก บำพระพุทธเจ้า จงไม่มี." [แก้อรรถ] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า อุทธิปึกหาย มีความว่า ข้าแต่ พระมาหารเจ้า ธรรมดาทั้งหลาย มีใจหวาดเสียอ คือ ต้อง ถึงความกลัวอยู่เป็นนิสัย บทว่า สพุทโลกวิสิฏฺฐ มีความว่า