ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๕ - มังคลัดาที่ปีนี้เปนปกเล่ม ๑ หน้า ๑๖๓
พระมหาโมคัลลานเถระเข้าไปหาทวรุทธนั้นแล้ว สอบถามด้วยกคา
ทั่งหลายว่า
[๔๕] "วิวนามิมาสนัสด้วยแสนนี้ สูงได้ ๑๒
โยชน์โดยรอบ เรือนยอด ๓๐๐ ว่ากว้าง มี
เสาแล้วด้วยแก้วไฟพุรี ปลูกด้วยเครื่องลาดอัน
งาม ดุงดาม; ท่านย่อมอยู่ย่อมดื่มและย่อมเคี้ยว
กินในวิวนานั้น พินิจอันเป็นทิพย์ซึ่งไฟเพราะก็
ประสนเสียงอยู่ การคุณ ๕ มีรสเป็นทิพย์ซึ่งใน
วิวนั้น องค์เหล่านารีผู้ประดับด้วยเครื่องอาภรณ์
ทองคำก็ฟ้อนคล้อย; ท่านมีอรรถะเช่นนั้นเพราะบุญ
กรรมอะไร ? ผลแห่งสุดริ ย่อมสำเร็จแก่ท่าน
ในที่นี้ และโภคะเหล่าใดเหล่านี้ อันนำพิงใจ
ย่อมเกิดขึ้นแก่ท่าน เพราะท่านบุญกรรมอะไร ? เทพ-
เถ้า อฏามภาพ ขอบามท่านผู้มีอภิวาทมาก ท่านมี
(ครั้ง) เป็นมนุษย์ ได้ทำบุญอะไรไว้ ? ท่านมี
อานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ และวรรณะแห่งท่าน ย่อม
ส่องสว่างไปทั่วทุกทิศ เพราะบุญกรรมอะไร ?"
[แก้อรรถ] อรรถกาถังกุจรกุสาทกัมมาวาม ในปัญจมวรรว่า "บรรดาบท
เหล่านั้น บทว่า อุจิอิ คือ สูงลิข. บทว่า มณีอุรณ์ คือ มีเสาสำเร็จ