ข้อความต้นฉบับในหน้า
นี่ว่า อาวาสี
ส่วนในฤกษ์สำคัญ ท่านกล่าวว่า “กิวัน ๑๕ ค่าที่เป็น
กาฬิษณ์ ท่านเรียกว่า อาวาสีบัง อาวาสีบัง. พระอาทิตย์
และพระจันทร์ ย่อมอยู่ร่วมกัน คือด้วยกัน ในดีโ ดีฉนั้น
ชื่อว่า อาวาสี และชื่อว่า อาวาสี เพราะทำทีจะ อาวาสีพ มีสห
คำพท์ เป็นอธย. เป็นอธยย.แฉกด้วยวิตติำนไม่ได้.”
[๑๐๙] บันทึกพิธีถึงความตกลงในภาคอิสนี้ได้ว่า ≪ ๕ วัน
แห่งเดือนหนึ่งมีวัน ๕ คำเป็นต้น จัดเป็นภาค่อุโบสถตามปกติ,
๑๑ วันมีวัน ๕ คำเป็นต้น ซึ่งเป็นเมืองต้นและเมืองปลายของ
วันทั้ง ๘ เหล่านั้น จัดเป็นภาคแห่งปฏิสัยฤดูในกสุน, เดือนในดอกฝน
แม้ทั้งสิ้น จัดเป็นภาคแห่งปฏิสัยฤดู " ด้วยประกาศจะนี.
ส่วนอาจารย้ายบทกล่าวว่า " การจะทำอุโบสถในวันใด
วันหนึ่ง ก็ใช่". คำนั้นไม่เหมาะ เพราะวันที่บังคับกำหนดไว้จะ
ถึงความเป็นวันไรประโยชน์. ด้วยซ้า เมื่อเป็นเช่นนี้ วันที่บังคับ
กำหนดไว้ว่า วัน ๑๔ คำเป็นต้น พึงเป็นวันไม่มีประโยชน์, แต่วันที่
บังคับกำหนดไว้ว่า วันไรประโยชน์ไม่. เหตุนี้น่ำในอรรถา
กถาดฤาอัน พระอรรถถาการซึ่งไม่แสดงความที่อุโบสถกรรม
นั้น เป็นกิจอันบุคคลพึงทำในวันที่ท่านกำหนดไว้เท่านั้นอย่างนี้ ว่า
‘อุโบสถกรรมนัน บุคคลควรพึงทำในวันล่าใด, อุโบสถกรรมเช่น
ได ควรรักษาโดยอาการใจ, นางอุตตรามืออะและแสดงวันอุโบส-ก-
กรรมเช่นนั้นและอาการนั้น จึงกล่าวคำว่า “ จากทุกที” เป็นต้น.”