อาวาสีในฤกษ์สำคัญ : หน้า 126/265

นี่ว่า อาวาสี ส่วนในฤกษ์สำคัญ ท่านกล่าวว่า “กิวัน ๑๕ ค่าที่เป็น กาฬิษณ์ ท่านเรียกว่า อาวาสีบัง อาวาสีบัง. พระอาทิตย์ และพระจันทร์ ย่อมอยู่ร่วมกัน คือด้วยกัน ในดีโ ดีฉนั้น ชื่อว่า อาวาสี และชื่อว่า อาวาสี เพราะทำทีจะ อาวาสีพ มีสห คำพท์ เป็นอธย. เป็นอธยย.แฉกด้วยวิตติำนไม่ได้.” [๑๐๙] บันทึกพิธีถึงความตกลงในภาคอิสนี้ได้ว่า ≪ ๕ วัน แห่งเดือนหนึ่งมีวัน ๕ คำเป็นต้น จัดเป็นภาค่อุโบสถตามปกติ, ๑๑ วันมีวัน ๕ คำเป็นต้น ซึ่งเป็นเมืองต้นและเมืองปลายของ วันทั้ง ๘ เหล่านั้น จัดเป็นภาคแห่งปฏิสัยฤดูในกสุน, เดือนในดอกฝน แม้ทั้งสิ้น จัดเป็นภาคแห่งปฏิสัยฤดู " ด้วยประกาศจะนี. ส่วนอาจารย้ายบทกล่าวว่า " การจะทำอุโบสถในวันใด วันหนึ่ง ก็ใช่". คำนั้นไม่เหมาะ เพราะวันที่บังคับกำหนดไว้จะ ถึงความเป็นวันไรประโยชน์. ด้วยซ้า เมื่อเป็นเช่นนี้ วันที่บังคับ กำหนดไว้ว่า วัน ๑๔ คำเป็นต้น พึงเป็นวันไม่มีประโยชน์, แต่วันที่ บังคับกำหนดไว้ว่า วันไรประโยชน์ไม่. เหตุนี้น่ำในอรรถา กถาดฤาอัน พระอรรถถาการซึ่งไม่แสดงความที่อุโบสถกรรม นั้น เป็นกิจอันบุคคลพึงทำในวันที่ท่านกำหนดไว้เท่านั้นอย่างนี้ ว่า ‘อุโบสถกรรมนัน บุคคลควรพึงทำในวันล่าใด, อุโบสถกรรมเช่น ได ควรรักษาโดยอาการใจ, นางอุตตรามืออะและแสดงวันอุโบส-ก- กรรมเช่นนั้นและอาการนั้น จึงกล่าวคำว่า “ จากทุกที” เป็นต้น.”