ความหมายและความสำคัญของญาติในพระพุทธศาสนา : หน้า 109/265

ประโยค The มงคลธาตุนี้มีแปด เล่ม ๑ หน้า ๑๐๙ มาตามศัพท์นี้ ท่านมีได้จันแสดงไว้แผนหนึ่ง. ถึงศัพท์ในบทว่าปีตามหยก นั้น บันฑิตพึงเห็นโดยเอกเสสว่า "คู่และคู่" ชื่อว่า ยุกา : โดยอธิบายอย่างนี้แฉ... พระผู้มีพระภาคทรงถืออัฐิสมุติในตา หศศัพท์นี้แฉ องค์ ฯลฯุ สำเร็จเนื้อความอย่างนี้แฉ." [๒๑] ขณ ที่เนื่องกันเหล่านั้นทั้งหมด ชื่อว่า ญาติ ด้วยอรรถว่า พึงรู้กัน เหตุนี้นน ในอรรถกถาท่านจิงกล่าวว่า "ชนเหล่านี้ เขาอธิบว่า (เป็นญาติ) ของพวกเรา ดังนั้น เหตุนี้น 'ชนเหล่านี้' ชื่อว่า ญาติ." ฤทธิ์กิตติยธรรก แห่งทุติยะปณาณาสน์ ในกนิกายวาณิช่าว่า "ชนเหล่าใด ย่อมรู้จัก และพวกเขารู้กันอยู่อย่างนี้ว่า "ชนเหล่านี้นับเข้าในภายใน (พวกพ้อง) ดังนี้แฉ เหตุนี้น 'ชนเหล่านั้น' ชื่อว่า ญาติ." อรรถกถาปันตราชาดก ว่า "บกว่าศุบญาติ" ที่มีฝีฝามสมกัน มี ปยกะ มาตุดะ ปฏิฉา มาตุฉา เป็นต้น." ฤทวรรณวรรค ว่า "ปู่หรือคำของปิดมารดา ชื่อ ปยกะ, พี่น้องชายของมารดา ชื่อ มาตวดะ, พี่น้องหญิงของมิตร ชื่อปฏิฉา, พี่น้องหญิงของมารดา ชื่อ มาตฉา." [๓๓] การเกี่ยวลูกพวกญาติเหล่านี้ ผู้ถูกความเสื่อมแห่ง โคฤตมิติ หรือความเสื่อมเพราะพากิครองบัง ซึ่งมาสำกัดตน ด้วย ๑. ชาดกฎูกถา. ๗/๒๔๑.