มังคลดาถายปินเปล่า เล่ม ๓ – หน้าที่ 150 : หน้า 150/265

ประโยค - มังคลดาถายปินเปล่า เล่ม ๓ - หน้าที่ 150 ในเวลาพระอาทิตย์อัสดงคม เมื่อเขาน้อมภัตรมาให้ จึงถามว่า "ใน วันอื่นในเวลานี้มีเสียงเงียบตระโนะ, วันนั้นพวกเขาไปที่ไหนกัน?" นางทาสี. พ่อ ทุกคนเขารักษาโอ่งสน ไปยังที่ของตนแล้ว. เขาคิดว่า "ในระหว่างผู้มีศีลมีประมาณเท่านี้ เราคนเดียว จำไม่อยู่อะไรคนศีลละ" จึงไม่บริโภคภัตร เข้าไปหาเศรษฐี ถาม ว่า "นาย เมื่อผมอธิษฐานในวันอุโบสถเดี๋ยวนี้ อุโบสถกรรมจักมี หรือไม่มี?" เศรษฐี. พ่อ เพราะเหตุที่ท่านไม่อธิษฐานแต่เช้าตรู จึงไม่มี อุโบสถกรรมทั้งหมด, แต่มีอุโบสถกรรมถึงหนึ่ง เขาคิดว่า "แม่เพียงเท่านี้ก็ช่างเถิด" จึงสมาทานศีลในสำนัก ของเศรษฐี อธิษฐานอุโบสถ ไปสู่ที่ของตนอนุ่งนึงถึงศีลอดอำเภอแล้ว. ความนั่นลมในท้องตั้งขึ้นแก่เข้าในลำคอแห่งปัจฉิมยาม เพราะความ ที่เขาเป็นผู้อาอาหารตลอดวันยังค่า. เศรษฐีเขานำสังฆ์ ๆ มาแล้ว พูดว่า "ท่านจงบริโภเสียดีก็เถิด" เขาคิดว่า "เราอีกไม่ทำลาย อุโบสถ" แล้วพูดว่า "ผมสมาทานทำให้มีชีวิตเป็นที่สุด" แล้วไม่ บริโภค. เทวานมิกกัลกิอีกชั้นนี้แล้ว. เขาไม่สามารถจะตั้งใจได้ใน เวลาอุณหภูมิ. นั่นชนทั้งหลายพูดคว่า "เขาจักตายเดี๋ยวนี้" จึง นำเขาออกไปให้ออนในเรือนเล็ก. ในเวลานั้น พระเจ้าพาราณสิทรง ทำปฏิกิริยาพระนครเสด็จมาถึงที่นี้. บรมเชิญใจเห็นพระราชาแล้ว ยังความโลกให้ตกดีขึ้น ปรากฏราชบัณฑิตแล้ว จุติไปอิฐสนิธ ๑. Outhouse.