มังกรคัณฑีที่มีแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ ๒๑๕ : หน้า 215/265

ประโยค ๕ - มังกรคัณฑีที่มีแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 215 แล้ว แพ่นั้นได้ทำกาลแล้ว ณ ที่นั้นเอง เรื่องพราหมณ์มั่งแพะ มาในอรรถคาถากถามกัดชาดก* ในฤดู- วรรณะ แห่งอกนิษฐ ถกว่าวด้วยเรื่องในปลานิษฐ จบ [สีลวังสกชาดก] [๒๐๕] พราหมณ์คนหนึ่งชื่อสีลวังสกะ ในกรุงสาวัตถี เป็นผู้ ถึงสรณะ มีสีสะ ไม่บาด อาชะพระโมคคัลลี พระราช [กับ] ด้วยพราหมณ์เหล่านั้น ย่อมทำความบีบมือแก่พราหมณ์นั้น ด้วยคิดว่า "พราหมณ์ผู้มีสีล. " วันนั้น วันหนึ่ง พราหมณ์นั้นคิดว่า "พระ ราชาทรงอาศัยความดีความรุ่งด้วยชาติ โคตร สกุล ประเทศ และศิลปะ ของเราแล้วจึงทรงทำความบีบมือ หรือทรงอาศัยความดีความรุ่งด้วยศิลปะ จึงทรงทำหนอเเล? เราจัดตลอดดู" ไปสู่ที่บูรพาของพระราชแล้ว เมื่อจะ [กลับ] ไปสู่เรือน ไม่บอกเล่าเลย ได้หยิบหาปนะอันหนึ่ง แต่แผ่นกระดาษของเหรัญญิกอันหนึ่งไปแล้ว. เหรัญญิกไม่พูดอะไร นั่ง [เลย] แล้ว เพราะความเคารพในพราหมณ์ ในวันที่ ๒ พราหมณ์ หยิบเอาไป ๒ คาบปะ เช่นเดียวคือกลิ่นอย่างนั้นเหมือนกัน. ใน วันที่ ๓ พราหมณ์หยิบหาปนะไปคำหนึ่ง. เหรัญญิกก็อร่ะนั่นเหมือนกัน. ใน วันที่ ๓ พราหมณ์หยิบหาปนะไปคำหนึ่ง. เหรัญญิกโกรธและ ร้องตะโกน ๓ ครั้งว่า "เราจับโจรปล้นทรัพย์ได้แล้ว." พวกมนุษย์ พากันมากันโบ้บ้างบงบ้างพูด "บัดนี้ท่านที่เป็นผู้มีศิลเทียวไป แล้วทอดลากนาน" ให้ประหาร ๒-๓ ท้องจำ [เอาไป] ทูลเสนอ * ชาดกภูฏก. ๑/๒๕๙.