การบรรลุอนาคามผลและการปฏิบัติทานปิลัสย์ : หน้า 105/265

ประโยค๕ - มังคัลดิถีที่เปรียบเสมอ ละเมอ ๓ - หน้า ที่ ๑๐๕ เธอได้น้อมคาถานั้นทั้ง ๔ บาทมาดในตอนนั้นแล้วว่า "อันคนผู้ซื้อว่า มีความเมิน ก็คงเป็นคนเช่นเรา แม่มีศีล ก็เป็นคนเช่นกันกับเรา นี้แสน ละ๗ แม้ผู้ไม่ประมาท ก็เป็นผู้ช่วยเรานั่นเอง" ครั้นอ้อม คาถานั้นมาในตอนอย่างนั้นแล้ว ยิ่งอยู่ยิ่งกว่านั้นเอง ตัดสังโยชน์- ธรรมอันเป็นส่วนเบื้องต่ำทั้ง ๕ เสียได้แล้ว ยังบรรลุและผลถึง ๑ ให้ บังเกิดขึ้น เรื่องมิคสยะ ขบ. [๕๘] ทึกปฏูชปนิลาส ในขันธวรรคั่นว่า "อุปิลัส คือทาน ชื่อว่าทานปิลัสย์ นัยแม้อปนิรู้ยึดที่เหลือ ก็เหมือน อย่างนี้ ในอุปนิสัย ๓ อย่างนั้น ทานปิลัสย์ ย่อมมีได้เพราะความ ครอบงำเสี = ซึ่งความโลกอันมีกำลัง ในวัตถุทั้งหลายย่อเป็นดัง เหตุนี้ บุคคลผู้มาใด้ด้วยทานปิลัสย์ ประกอบวิปัสสนาอยู่นิ่ง ๆ ย่อมบรรลุอนาคามผลได้ในไม่ช้า เพราะเป็นผู้มีความตระเตรียมอัน ได้กระทำไว้แล้ว ในเพราะการละเสียซึ่งกามรำคา บุคคลผู้มี ศีลปิลัสย์อันบริสุทธิ์ก็เหมือนกัน คือ เมื่อประกอบวิปัสสนาเนื่อง ๆ ย่อมบรรลุอนาคามผลได้ในไม่ช้า เพราะเป็นผู้มีความตระเตรียมอัน ได้ทำไว้แล้ว ในเพราะอันเกิดแต่ไท้คือตามคุณ มีคำถามสด เข้าส่าว่า ถ้าเมื่อทานปิลัสย์และศีลปิลัสย์ เป็นเหตุให้บุคคล บรรลุอนาคามผลได้ในไม่ช้าอย่างนั้นไจริง เพราะเหตุไร อุปนิสัย ทั้ง ๒ เหล่านี้ พระผู้มีพระภาคดำรงคำว่า มีถ้ำผลา? พึงตอบว่า 'เพราะอุปิลัสย์ทั้ง ๒ นั้น เป็นปัจจัยแห่งวิปุญญาอย่างเดียว แท้จริง