บทสนทนาเกี่ยวกับเทพเจ้าและปุโรหิต : หน้า 225/265

ประโยค ๕ - มัคคลคิดว่ามีแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ ๒๒๕ [แก้วรถ] บรรดาเทพเหล่านี้ บางว่า สนฺต พูดว่า บุคคลใด ไม่ว่าคือไม่ค่ำบูชาหลายผู้สงบแล้ว คือ บุญบุญเป็นนิรันดติประกอบ แล้วด้วยคุณมีสังเป็นต้น. บางว่า ยอวาทีว่า คำว่า ยอมพูดสิงใด ด้วยวาจา ยอมทำสิ่งนั้นนั้นแหละด้วยกาย. [๒๒๗] ก็ในเวลาจาบคาบแห่งเทพฤธนั้น ๆ ปุโรหิต คิดว่า "บรรดาเจ้าหลานนี้ คุณแม่อย่างหนึ่งไม่มีแก่เรา เราจะทำการกล่าว มูลฐานของเครื่องปรัชญาหลานนี้คือเอามาประดับ โดยอุบายอย่างนี้ ชน จักรัญรู้ว่า "ปุโรหิตนี้สมบูรณ์ด้วยคุณ" ดังนั้นแล ได้ทำอย่างนั้น. เทพฤธแมเหล่านี้ ให้ทรรคดอกไม้ ๕ สำรับแก่เขาแล้ว ไปสู่เทว- โลก ในกาลแห่งเทพฤธเหล่านี้ ไปแล้ว เขาถึงนานแล้ว แล้วในศิระของปุโรหิต ศิระของเขาเป็นคุณหญิงเหลด้านอคมน เสียบแช แล้ว และเป็นคุณหญิงนี้เหลาบี้บแล้ว. เขาถึงเทวมานแล้ว คำรำวยอยู่ด้วยเสียงดัง กล่าวว่า "ข้าเจ้าพูดสวาสวาส ถือเอา เทริดดอกไม้เหลานี้ประดับแล้ว, ท่านทั้งหลายช่วยนำมันออกใส่รังของข้าพเจ้าเกิด." มนุษย์ทั้งหลาย แม้ช่วยกันนำเทริดดอกไม้เหลานั้นออก ก็ไม่สามารถเอานออกได้. ดอกไม้ได้เป็นเหมือนถูกรีดด้วยแผน เหล็ก. พวกมนุษย์ยังอุ้มเขาไปส่งเรือน. เขาใส่รำราญแล้วสิ้น ๓ วัน โดยกล่างไป ๓ วัน พระราชาทรงดำรึว่า "ปุโรหิตศิล ฯ อย่าตายเสียเลย" จึงรับสั่งให้กรมมาหรสพอีก. เทพฤธแมเหลานี้ก็มีตาย พระราชับสั่งให้นำไปโรตีตามแล้ว ทรงยังเทพฤธเหล่านั้นให้ดอกไทย