อานิสงส์แห่งธาตุววัฏฐาน : หน้า 78/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 78 [อานิสงส์แห่งธาตุววัฏฐาน] ก็แลภิกษุผู้ประกอบเนืองๆ ซึ่งจตุธาตุววัฏฐานนี้ ย่อมจะหยั่งลง ถึงสุญญตา (ความว่างจากตัวตน) ถอนสัตตสัญญา (ความสำคัญว่า เป็นสัตว์บุคคล) เสียได้ เพราะถอนสัตตสัญญได้ เธอไม่ถึงกำหนด แยก ว่าพาฬมฤค ว่ายักษ์ ว่ารากษส เป็นต้น ย่อมเป็นผู้ข่มความกลัว ภัยได้ ข่มความยินร้ายและยินดีได้ ไม่ถึงซึ่งความฟูขึ้นและความยุบลง ในเพราะอิฏฐารมณ์และอนิฏฐารมณ์ทั้งหลาย อีกทั้งจะเป็นผู้มีปัญญา มาก มีพระอมตะ (นิพพาน) เป็นที่สุด หรือมิฉะนั้นก็จะมีสุคติเป็น ที่ไปในเบื้องหน้าแล ผู้มีปัญญาพึงเสพธาตุววัฏฐาน อันมีอานุภาพมาก อย่างนี้ (ที่นับว่าเป็นกีฬา) ซึ่งพระโยคีผู้เป็นสีหะ ประเสริฐเล่นกันแล้วนั่น เป็นนิตย์เทอญ นี้เป็นภาวนานิเทศแห่งจตุธาตุววัฏฐาน [สรูปสมาธินิเทศ] ก็การพรรณนาความโดยประการแห่ง (ปัญหากรรม ข้อว่า "สมาธิพึงบำเพ็ญอย่างไร " นี้ ในปัญหากรรมที่ข้าพเจ้าทำไว้โดยนัยว่า "อะไรชื่อว่าสมาธิ ที่ชื่อว่าสมาธิ เพราะอรรถว่ากระไร " ดังนี้เป็นต้น เพื่อแสดงความพิสดารและนัย (วิธี) แห่งการบำเพ็ญสมาธิ เป็นอันจบ แล้วเพียงเท่านี้ ปัญหากรรมนี้อยู่ในกัมมฐานคหกนิเทศ ซึ่งเป็นตอนเริ่มต้นสมาธินิเทศ,