ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 112
ชื่อธนัญชันเศรษฐี สะใภ้ชื่อสุมนเทวี ทาสชื่อปุณณะ ชื่อว่าผู้มีบุญ
ทั้งห้า ในบุคคลทั้งห้านั้น ในกาลที่ท่านเศรษฐีผู้ดำหัวแล้วแหงนดู
อากาส ฉางข้าว ๑๒๕๐ ฉางก็เต็มด้วยข้าวสาลีแดงจากอากาศ เมื่อ
ภริยา (ของท่าน) ถือเอาข้าวสุกเพียงทะนานเดียว เลี้ยงชาวชมพูทวีป
ทั้งสิ้น ข้าวก็ไม่ (รู้จัก) สิ้น เมื่อบุตร (ของท่าน) ถือเอาถุงบรรจุเงิน
๑,๐๐๐ กหาปณะให้ (ทาน) แก่ชาวชมพูทวีปทั้งสิ้นไป กหาปณะก็ไม่
(รู้จัก) เปลือง เมื่อสะใภ้ (ของท่าน) ถือเอาข้าวเปลือกตุมพะเดียวแจก
ชาวชมพูทวีปทั้งสิ้นไป ข้าวเปลือกก็ไม่ (รู้จัก) หมด เมื่อทาส (ของ
ท่าน) ไถนาด้วยไถ (ผาล) เดียว (รอบเดียว) ก็เกิดเป็น ๑๔ รอย คือ
ด้านละ ๒ รอย" นี้เป็น ปุญฺญวโตอิทธิ ของบุคคลทั้งห้านั้น
[๔ วิชชามยาอิทธิ]
ส่วนฤทธิ์มีาการไปอากาศได้เป็นต้น แห่งเทพชั้นต่ำมีวิทยาธร
เป็นอาทิ ชื่อว่า วิชชามยาอิทธิ ดังพระบาลีว่า "ถามว่า วิชชามยา
อิทฺธิ เป็นไฉน ? แก้ว่า พวกวิทยาธรวิทยาแล้วไปทางอากาสได้
แสดงช้างในอากาศกลางหาวก็ได้ ฯลฯ แสดงขบวนเสนาต่างๆใน
อากาศกลางหาวก็ได้"
๑.
สมัยนี้ทำไมไม่มีคนมีบุญอย่างนี้หนอ ชมพูทวีปของท่านคงไม่กว้างใหญ่ และ
ชาวชมพูทวีปก็คงมีจำนวนไม่มากเท่าปัจจุบันนี้กระมัง
๒. ขุ. ป. ๓๑/๖๐๑.