วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 160 วิสุทธิมรรค ภาค 2 ตอน 2 หน้า 160
หน้าที่ 160 / 244

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้กล่าวถึงการแสดงยมกปาฏิหาริย์ของพระผู้มีพระภาคเจ้าเมื่อเสด็จไปเทวโลก โดยทรงใช้เขายุคันธรและเขาสิเนรุเป็นที่ยืน พระมหาโมคคัลลานเถระได้ทำการเดินทางไปยังเมืองสังกัสสะอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังมีเรื่องราวของพระจุฬสมุทรเถระที่สามารถพาภิกษุสงฆ์ 700 รูปไปยังเมืองปาฏลีบุตรได้ในเวลาเดียวกัน การภิกขาจารจึงเกิดขึ้นได้ที่นั่น

หัวข้อประเด็น

-การแสดงปาฏิหาริย์
-การเดินทางของพระเถระ
-การภิกขาจารในกรุงปาฏลีบุตร
-บทบาทของพระผู้มีพระภาคเจ้า
-การรวมตัวของภิกษุสงฆ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 160 ตอบว่า "พระผู้มีพระภาคเจ้า" จริงอยู่ พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อครั้งเสร็จ (การแสดง) ยมกปาฏิหาริย์ จะเสด็จไปสู่เทวโลก ก็ ทรงทำเขายุคันธรและเขาสิเนรุ ไว้ใกล้ ๆ จากพื้นดิน ทรงวางพระบาท ข้างหนึ่งบนเขายุคันธร แล้วทรงวางพระบาทข้างที่สองลงบนยอดเขา สเนรุ ถามว่า "ผู้อื่น ใครทำได้อีกบ้าง " ตอบว่า "พระมหา โมคคัลลานเถระ " จริงอยู่ พระเถระย่นทางไปเมืองสังกัสสะประมาณ ๓๐ โยชน์ ยังบริษัทอันเต็มในเนื้อที่ ๑๒ โยชน์ซึ่งทำภัตกิจแล้วออกจาก กรุงสาวัตถีให้ถึงพร้อมกันในทันทีนั้นทีเดียว อีกเรื่องหนึ่ง แม้พระจุฬสมุทรเถระในตามพปัณณทวีปก็ได้ทำ ได้ยินมาว่า ในคราวกันดารข้าว (คราวหนึ่ง) ภิกษุ ๗๐๐ รูปได้พา กันมาสู่สำนักพระเถระแต่เช้า พระเถระคิดคำนึงดูว่า ภิกษุสงฆ์เป็น หมู่ใหญ่ การภิกขาจารจักมีได้ในที่ไหน” (จึงจะได้ภิกขาพอกัน) ก็ มองไม่เห็นตามพปัณณิทวีปทั้งสิ้น เห็นว่าจักมีได้ ณ กรุงปาฏลีบุตร ฟาก (ทะเล) ข้างโน้น จึงให้ภิกษุทั้งหลายถือบาตรจีวรเข้า บอกว่า "มา อาวุโสทั้งหลาย เราจักไปภิกขาจารกัน" แล้วย่นแผ่นดิน (พาภิกษุทั้งหลายไป) ถึงกรุงปาฏลีบุตร (ในทันใด) ภิกษุทั้งหลาย เรียนถามว่า "นี่เมืองอะไร ขอรับ " ก็ตอบว่า "เมืองปาฏลีบุตร อาวุโส" ภิกษุทั้งหลายเรียนว่า "เมืองปาฏลีบุตรอยู่ไกลนี่นา ขอรับ" * มหาภิกฺขุสงฺโฆ ไม่ได้เป็นกัตตาใน ภวิสฺสติ เพราะฉะนั้นต้องแยกเป็นประโยค หนึ่งตากหาก เรียกเป็น มหา ภิกฺขุสงฺโฆ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More