ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 94
ในอากาศ ป้องกันฝนถ่านเพลิง (มิให้ตกลงมาถูกคน) ได้ ฉะนั้น
[ผู้มีบุพโยคะกล้าไม่ต้องฝึกฝนตามนี้ก็ทำฤทธิ์ได้]
แต่สำหรับท่านผู้มีบุพโยคะ (ความเพียรที่ทำมาแต่ปางก่อน)
แรงกล้า เช่นพระพุทธ พระปัจเจกพุทธ และพระอัครสาวกทั้งหลาย
แม้เว้นภาวนานุกรม (คือการฝึกฝนจิตตามลำดับ) มีประการดังกล่าว
มานี้ อิทธิวิกุพพนะนี้ และคุณทั้งหลายอื่นต่างโดยปฏิสัมภิทาเป็นต้น
ก็สำเร็จได้ ด้วยอำนาจแห่งความได้พระอรหัต โดยแท้ เพราะเหตุนั้น
พระอาทิกัมมิกโยคาวจร จึงควรฝึกฝนจิตโดยอาการ ๑๔ นี้ ทำ (จิต)
ให้อ่อน ให้ควรแก่การ ด้วยอำนาจการเข้า (ฌาน) ทำฉันทะให้เป็น
ใหญ่ และทำวิริยะให้เป็นใหญ่ ทำจิตตะให้เป็นใหญ่ ทำวิมังสาให้เป็น
ใหญ่ และด้วยอำนาจ (ทำให้) เป็นวสี มีอาวัชชนวสี เป็นต้นด้วย
จึงทำโยคะเพื่ออิทธิวิธะเถิด เปรียบเหมือนช่างทอผู้ใคร่จะทำเครื่อง
ประดับต่างชนิด ก็ย่อมทำทองให้อ่อนควรแก่การ ด้วยกรรมวิธีมีสูบ
เป่าไฟเป็นต้น แล้วจึงทำให้ ฉะนั้น อนึ่ง เปรียบเหมือนช่างหม้อ
ผู้ประสงค์จะทำภาชนะต่างชนิด ก็ย่อมทำดินให้เป็นดินที่ขยำดี ให้เป็น
ดินอ่อน แล้วจึงทำได้ ฉะนั้น แต่ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยบุพเหตุ (คือ
บุพโยคะที่กล่าวแล้ว) แม้ประพฤติให้เชี่ยวชาญเพียงจตุตถฌานในกสิณ
ทั้งหลาย ก็ทำได้