ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ -
- หน้าที่ 46
ไม่มีความคิด เป็นอัพยากฤต ว่างเปล่า (จากอัตตา) หาสัตว์ (คือ
วิญญาณ) มิได้ เป็นของเหลว มีอาการซึมซาบได้ เป็นอาโปธาตุ
ด้วยประการฉะนี้ "
ปุพฺโพ - น้ำหนอง น้ำเหลือง
ว่า "บุพโพ ไม่มีโอกาส (คือที่อยู่) ประจำ ในตำแหน่ง
แห่งร่างกายใด ๆ ที่ถูกตอตำหนามยอกและเปลวไฟเป็นต้นกระทบเอา
โลหิตคั่งแล้วเสีย หรือฝีและต่อมเป็นต้นเกิดขึ้น (มัน) ก็ (มา) อยู่
ในตำแหน่งแห่งร่างกายนั้น ๆ แหละ ในตำแหน่งแห่งร่างกายที่ถูกตอ
และหนามเป็นต้นกระทบบุพโพนั้น ตำแหน่งแห่งร่างกายที่ถูกตอ
และหนามเป็นต้นกระทบ หารู้ไม่ว่าบุพโพ (มา) อยู่ในเรา บุพโพ
เล่าก็รู้ไม่ว่าเราอยู่ในตำแหน่ง (แห่งร่างกาย) ทั้งหลายนั้น เปรียบ
เหมือน ในต้นไม้ที่มียางไหลด้วยอำนาจแห่งการฟันด้วยขวานเป็นต้น
ตำแหน่งตรงที่ถูกฟันเป็นของต้นไม้ หารู้ไม่ว่ายาง (มา) อยู่ในเรา
ยางเล่าก็หารู้ไม่ว่าเราอยู่ในตำแหน่งที่ถูกฟันเป็นของต้นไม้ ฉะนั้น
ธรรม (คือสิ่ง) ทั้งหลายนั้นปราศจากความคิดคำนึง และไตร่ตรอง
ถึงกันและกัน อันบุพโพเป็นโกฏฐาสแผนกหนึ่งในร่างกายนี้ ไม่มี
ความคิด เป็นอัพยากฤต ว่างเปล่า (จากอัตตา) หาสัตว์ (คือวิญญาณ)
มิได้ เป็นของเหลว มีอาการซึมซาบได้ เป็นอาโปธาตุ ด้วยประการ
ฉะนี้ "