ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 34
เรา เสาทั้งหลายเล่าก็หารู้ไม่ว่าเราตั้งอยู่ในหลุมฉะนั้น ธรรม (คือ
สิ่ง) ทั้งหลายนั้น ปราศจากความคิดคำนึงและไตร่ตรองถึงกันปละกัน
อันฟันทั้งหลายเป็นโกฏฐาสแผนกหนึ่งในร่างกายนี้ ไม่มีความคิด เป็น
อัพยากฤต ว่างเปล่า (จากอัตตา) หาสัตว์ (คือวิญญาณ) มิได้
เป็นของแข้นแข็ง เป็นปฐวีธาตุ ด้วยประการฉะนี้ "
ต โจ - หนัง
ว่า "หนังหุ้มสรีระทั้งสิ้นตั้งอยู่ ในสระกับหนังนั้น สรีระหารู้
ไม่ว่า เราถูกหนังหุ้ม หนังเล่าก็หารู้ไม่ว่า สรีระน่ะ เราหุ้มไว้ เปรียบ
เหมือนในพิณใหญ่ที่หุ้มด้วยหนังโคสด, พิณใหญ่หารู้ไม่ว่า เราถูก
หนังโคสดหุ้ม หนังโคสดเล่าก็หารู้ไม่ว่า พิณใหญ่น่ะ เราหุ้มไว้ ฉะนั้น
ธรรม (คือสิ่ง) ทั้งหลายนั่น ปราศจากความคิดคำนึงและไตร่ตรอง
ถึงกันและกัน อันหนัง (นั่น) เป็นโกฏฐาสแผนกหนึ่งในร่างกายนี้
ไม่มีความคิด เป็นอัพยากฤต ว่างเปล่า (จากอัตตา) หาสัตว์ (คือ
วิญญาณ) มิได้ เป็นของแข้นแข็ง เป็นปฐวีธาตุ ด้วยประการฉะนี้"
มิส์ - เนื้อ
ว่า "เนื้อ ฉาบทาติดอยู่ตามโครงกระดูก ในเนื้อกับโครง
กระดูกนั้น โครงกระดูกหารู้ไม่ว่า เราอันเนื้อต่างอย่าง ๕๐๐ ชิ้นฉาบ
0.
มหาฎีกาว่าที่เปรียบด้วยหนังโคสด ก็เพื่อให้ได้กันกับหนังจริงของคนที่หุ้มร่างกายอยู่
ยิ่งกว่านั้นก็เป็นเหมือนกันโดยประการอื่นอีก เช่นมีกลิ่นเหม็นปฏิกูลเหมือนกัน.