วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ : หน้า 200/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 200 เกินเวลา (คือนาน) ไป เพราะการจ้องดูกันเกินเวลาเป็นปัจจัย ความ เร่าร้อนทางกามก็เกิดขึ้นแก่สัตว์เหล่านั้น ตว์เหล่านั้น แต่นั้นก็เสพเมถุนธรรมกัน เพราะการเสพอสัทธรรมเป็นปัจจัย พวกเขาถูกท่านพวกนักปราชญ์ ตำหนิเอาเบียนเอา" ก็ปลูกเรือนขึ้น เหตุจะปกปิดอสัทธรรมนั้น [เกิดอทินนาทาน] สัตว์เหล่านั้นอยู่ครองเรือนไป ได้เยี่ยงอย่างสัตว์ชาติเกียจคร้าน ผู้ใดผู้หนึ่งเข้า จึงทำ (สันนิธิ) การสะสม (ข้าว) ไว้โดยลำดับ ตั้งแต่ นั้น ทั้งรำทั้งแกลบก (เกิด) หุ้ม (เมล็ด) ข้าวสาร แม้ที่ ๆ เกี่ยวแล้ว ก็ไม่กลับงอกขึ้นอีก พวกเขาจึงประชุมปรับทุกข์กันว่า "ผู้เจริญทั้งหลาย ธรรมอันลามกเกิดปรากฏขึ้นในหมู่สัตว์เสียแล้วละหนอ พวกเราแต่ก่อน เป็นสัตว์มโนมัย (สำเร็จด้วยใจ) " ดังนี้เป็นอาทิ คำทั้งปวงจึง (นำ มากล่าว) ให้พิสดาร โดยนัยที่กล่าวในอัคคัญญสูตรเถิด” แต่นั้น พวก เขาจึงปักปันแดน (นา) กัน อยู่มาสัตว์ผู้ใดผู้หนึ่ง (ไป) ถือเอา (ข้าว) ส่วนของผู้อื่น ที่เจ้าของ ที่เจ้าของมิได้ให้เข้า พวกเขาต่อว่าสัตว์ผู้นั้นสองครั้ง (ถ้ามีฟัง) ในครั้งที่สาม จึงประหารเอาด้วยอาวุธมีฝ่ามือ ก้อนดิน และท่อนไม้เป็นต้น ๑. เบียนเอา (วิเหฐิยมานา) จะหมายความแค่ไหน? เห็นแล้วเกิดบัดสีก็ไล่ตะเพิดเอา หรือใช้ไม้แผ่นเอา ให้ไปเสียให้พ้นสายตา เช่นนั้นกระมัง ? ๒. ที. ปาฏิ, ๑๐/๕๕