วิธีขอขมาผู้มีพระคุณ : หน้า 220/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 219 [วิธีขอขมา] เพราะฉะนั้น แม้นผู้ใดอื่นว่าร้ายพระอริยะเข้า ผู้นั้นจึงไป (หา ท่าน) ถ้าท่านเป็นผู้อ่อน (พรรษา) กว่าตน ก็นั่งกระโหย่ง (ไม่ต้อง ไหว้) ขอขมา (ด้วยคำ) ว่า อห์ อายสมนต์ อิทญฺจิทญิจ อวจ์ ตมฺเม ขมาหิ -ฉันได้กล่าวคำนี้ ๆ กะท่าน ขอท่านจงอดโทษนั้นแก่ ฉันด้วยเถิด" ถ้าท่านเป็นผู้แก่พรรษากว่า ก็พึงไหว้ (ท่าน) นั่ง กระโหย่งประคองอัญชลี ขอขมา (ด้วยคำ) ว่า "อห์ ภนฺเต ตุมเห อิทญฺจิทญฺจ อวจ ตมฺเม ขมก - ท่านเจ้าข้า กระผมได้กล่าวคำนี้ ๆ กะท่าน ขอท่านโปรดอดโทษนั้นแก่พระผมด้วยเถิด" ถ้าแม้นท่านหลีกไปสู่ทิศ (คือไปที่อื่น) เสียแล้ว จึงไปเองหรือ ส่งศิษย์มีสัทธิวิหาริกเป็นต้นไปขอมา (ท่าน) แต่ถ้าไม่อาจไป (เอง) ทั้งไม่อาจส่ง (ใคร ๆ ) ไปด้วยไซร้ ภิกษุเหล่าใดอยู่ในวิหาร (เดียว กันกับตน) นั้น จึงไปหาภิกษุเหล่านั้น ถ้าเธอทั้งหลายเป็นผู้อ่อน พรรษากว่า ก็นั่งกกระโหย่ง (ไม่ต้องไหว้) ถ้าเธอทั้งหลายเป็นผู้แก่ พรรษากว่า ก็ปฏิบัติโดยนัยแห่งวัตรที่พึงทำในท่านผู้แก่พรรษาดังกล่าว แล้วนั่นแล แล้วกล่าวขอขมาว่า "อห์ ภนฺเต อสุกิ นาม อายสฺมนฺนํ อิทญฺจิทญฺจ อวจ์ ขมตุ มา โส อาสุมา - ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าได้ กล่าวคำนี้ ๆ กะท่านผู้มีอายุชื่อโน้น ขอท่านผู้มีอายุนั้น จงอดโทษแก่ * * ปาฐะตรงนี้พิมพ์ไว้เป็น วุฑฒิตร ถัดไปประโยคหลังเป็น นวกตโร เข้าใจว่าลิขิต ไว้ไขกันไป เพราะความข้างหลังไม่สมกัน ในที่นี้ได้แก้บทประโยคหน้าเป็น นวกตโร ในประโยคหลังเป็น วุฑฒตโร ดังที่แล้วไว้นี้