สมาธิวิปผาราอิทธิของท่านสารีบุตรและสัญชีวะ : หน้า 105/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 105 [สมาธิวิปผาราอิทธิของท่านสารีบุตร] ในท่านเหล่านั้น เมื่อครั้งท่านสารีบุตรพักอยู่ที่วิหาร ชื่อ กโปตกันทรา (ซอกเขานกพิราบ) กับพระมหาโมคคัลลานเถระ ปลง ผมใหม่ ๆ นั่งอยู่กลางแจ้งในคืนเดือนหงาย ยักษ์ร้ายตนหนึ่ง แม้ยักษ์ สหายห้ามอยู่ (ก็ไม่ฟัง) ประหารลงไปที่ศีรษะ (ท่าน) มีเสียงดัง ราวกะเสียฟ้าร้อง เวลามันประหาร พระเถระเข้าสมาบัติแน่วอยู่ ครั้งนั้น อาพาธอะไร ๆ มิได้มีแก่ท่าน เพราะการประหารนั้นเลย นี่ สมาธิวิปฺผาราอิทธิ ของท่าน (สารีบุตร) นั้น ส่วนเรื่อง (ละเอียด) มาในอุทานแล [สมาธิวิปผาราอิทธิของท่านสัญชีวะ] ฝ่ายพระสัญชีวเถระเข้านิโรธอยู่ พวกโคบาลหมายว่าท่านตาย จึงสุมหญ้าไม้และมูลโค (แห้ง) เข้า (ทับตัวท่าน) แล้วจุดไฟขึ้น แม้ แต่เส้นด้ายในจีวรของท่านก็มิได้ไหม้ (ไม่ต้องกล่าวถึงร่างกายท่าน) นี้เป็น สมาธิวิปผาราอิทธิ ของท่าน (สัญชีวะ) ซึ่งเกิดแต่อานุภาพ แห่งสมถะ อันเป็นไปโดยอำนาจอนุบุพสมาบัติ ส่วนเรื่อง (ละเอียด) มาในพระสูตรแล ๑ * มหาฎีกาว่า พระสัญชีวะ นี้ หมายถึงพระสัญชีวะมหาเถระ ผู้เป็นพระอัครสาวกที่ ๒ ของพระผู้มีพระภาคกกุสันธะ ท่านนั่งอยู่ที่ใด ๆ ก็เข้านิโรธได้ไม่สู้ยาก และว่า เพราะ ถูกเขาคลอกด้วยไฟก็ไม่เป็นอะไรนั่นแหละ ท่านจึงได้นามว่า "สัญชีวะ" (ตรงกับที่ไทย เราเรียกว่า "พระรอด" นั่นเอง !)