ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 39
คานหามเก่า” ฉะนั้น ธรรม (คือสิ่ง) ทั้งหลายนั่น ปราศจากความคิด
คำนึงและไตร่ตรองถึงกันและกัน อันหัวใจเป็นโกฏฐาสแผนกหนึ่ง
ในร่างกายนี้ไม่มีความคิด เป็นอัพยากฤต ว่างเปล่า (จากอัตตา) หา
สัตว์ (คือวิญญาณ) มิได้ เป็นของแข้นแข็ง เป็นปฐวีธาตุ ด้วย
ประการฉะนี้ "
ยกนิ-ตับ
ๆ
ว่า " ตับ ตั้งอยู่ติดสีข้าง ๆ ขวาในส่วนในของนมทั้งสองภายใน
สรีระ ในสีข้าง ๆ ขวาส่วนในของนมกับตับนั้น สีข้าง ๆ ขวาใน
ส่วนในของนมรู้ไม่ว่า ตับตั้งติดเราอยู่ ตับเล่าก็หารู้ไม่ว่า เราตั้ง
ติดสีข้าง ๆ ขวาในส่วนในของนมอยู่ เปรียบเหมือนในชิ้นเนื้อคู่อันติด
อยู่ที่ข้างของกระเบื้องหม้อ ข้างของกระเบื้องหม้อหารู้ไม่ว่า ชิ้นเนื้อคู่
ติดอยู่ที่เรา ชิ้นเนื้อคู่เล่าก็หารู้ไม่ว่า เราติดอยู่ที่ข้างของกระเบื้องหม้อ
ฉะนั้น ธรรม (คือสิ่ง) ทั้งหลายนั่น ปราศจากความคิดคำนึงและ
ไตรตรองถึงกันและกัน อันตับ (นั่น) เป็นโกฏฐาสแผนกหนึ่งในร่าง
กายนี้ ไม่มีความคิด เป็นอัพยากฤต ว่างเปล่า (จากอัตตา) หาสัตว์
(คือวิญญาณ) มิได้ เป็นของแข้นแข็ง เป็นปฐวีธาตุ ด้วยประการฉะนี้ "
กิโลมก์ - พังผืด
"
ว่า " ในพังผืดทั้งหลาย พังผืดชนิดปกปิด ล้อม (หุ้ม) ทั้งหทัย
มหาฎีกาว่า โครงกระดูกอก ท่านเรียกว่า ซี่กรงกระดูกอก เพราะโครงกระดูกอกนั้น
คล้ายซี่กรง และที่เปรียบด้วยซี่กรงคานหามเก่า ๆ ก็เพื่อแสดงภาวะที่โครงกระดูกอก
เป็นของคร่ำเขรอะ และมิใช่ของมั่นคงอันใด