ข้อความต้นฉบับในหน้า
*
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 76
อนึ่ง ในมหาภูตที่มีกรรมเป็นสมุฏฐานเหล่านั้น วาโยธาตุย่อม
เป็นปัจจัยโดยเป็นสหชาตปัจจัยเป็นต้น และโดยเป็นเครื่องพะยุงด้วย
แห่งธาตุอีก ๘ ๓ (แต่) หาเป็นโดยเป็นชนกปัจจัยไม่ เป็นปัจจัยโดยเป็น
นิสสยปัจจัย อัตถิปัจจัย และอวิคตปัจจัย แห่งมหาภูตที่เนื่องกันอีก ๙
(คือที่มี จิต อาหาร ฤดู เป็นสมุฏฐาน) เหมือนกัน (แต่) มิได้เป็น
โดยเป็นเครื่องพะยุง มิได้เป็นโดยเป็นชนกปัจจัย
นัย แม้ในมหาภูต (นอกนี้) มีปฐวีธาตุที่มี จิต อาหาร ฤดู
เป็นสมุฏฐานเป็นต้น ก็ดุจนัยนี้
ก็แล ในธาตุทั้งหลายนั่นอันเป็นไปโดยอำนาจปัจจัย มีสหชาต
ปัจจัยเป็นต้น ดังกล่าวมานี้
ธาตุ ๓ อาศัย ๑ คงเป็น ๔
และธาตุ ๒ อาศัยธาตุ ๓ ก็คงเป็น 4
(แต่) ธาตุ ๒ อาศัยธาตุ ๒ (กลาย) เป็น ๖
แท้จริง ในธาตุทั้งหลายมีปฐวีธาตุเป็นต้น ธาตุ ๓ อาศัยธาตุ ๑
ดังนี้คือ (จัด) ธาตุทีละ ๓ อาศัยธาตุทีละ ๑ จึงเป็น ๔ ทุกที ฉัน
เดียวกัน ในธาตุทั้งหลายมีปฐวีธาตุเป็นอาทิ ธาตุ ๑ อาศัยธาตุ ๓
(ทุกทีเช่ากัน) แต่ธาตุ ๒ อาศัยธาตุ ๒ ดังนี้คือ ธาตุ ๒ ข้างหลัง
อาศัยธาตุ ๒ ข้างหน้า (๑) ธาตุ ๒ ข้างหน้าอาศัยธาตุ ๒ ข้างหลัง (๑)
ตรงนี้ มหาฎีกาว่าเป็นคาถา แต่ปาฐะในวิสุทธิมรรคไม่ได้เรียงไว้ในรูปคาถา พิจารณา
ดูอักขระถ้อยคำ ก็ท่วงทีจะเป็นคาถา แต่จะเป็นฉันท์หรือกาพย์อะไรนั้นยังไม่ได้สอบ
ในที่นี้แปลเรียงในรูปคาถาตามมหาฎีกาว่า