วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - ปาฐะเกี่ยวกับพรหม : หน้า 159/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 159 โลกนั้นด้วย ถ้าเธอผู้มีฤทธิ์นั้นแสดงกิริยายืนด้วยกัน แสดงกิริยา ปราศรัยกัน แสดงกิริยาสนทนา (ธรรม) กันกับพรหมนั้น” ภิกษุ นิรมิตก็ยืนด้วยกัน ปราศรัยกัน สนทนา (ธรรม) กันกับพรหมนั้น ในพรหมโลกนั้นด้วย ตกว่า ภิกษุผู้มีฤทธิ์นั้นทำกิจใด ๆ ภิกษุ นิรมิตก็ทำกิจนั้น ๆ ด้วยทั้งนั้นแหละ" [อธิบายความแห่งบาลีและเรื่องนิทัศนะ ในปาฐะเหล่านั้น ปาฐะว่า "ทูเรปิ สนฺติเก อธิฏฺฐาติ อธิษฐานที่ ๆ อยู่ไกลให้เป็นที่ ๆ อยู่ใกล้ก็ได้" นั้นความว่า ภิกษุ ผู้มีฤทธิ์นั้นออกจากฌานอันเป็นบาทแล้ว อาวัชนาการถึงเทวโลกหรือ พรหมโลกก็ตาม (อันอยู่) ในที่ไกลว่า "จงมาอยู่ในที่ใกล้" ครั้น อาวัชนาการแล้วทำบริกรรมไป เข้าฌานอีกแล้วอธิษฐานด้วยญาณว่า "(เทวโลกหรือพรหมโลกนั้น) จงมาอยู่ในที่ใกล้" มันก็มาอยู่ในที่ ใกล้ นัยนี้พึงทราบแม้ในบทที่เหลือ [ทำที่ไกลให้ใกล้] ถามว่า "ในปาฏิหาริย์เหล่านั้น ใครจับเอาที่ไกล (มา) ทำ ให้เป็นที่ใกล้ ? " ๑. ถ้าแปลไปเท่าตัวศัพท์ ก็มีปัญหาว่าภิกษุนั้นอยู่ในมนุษยโลกนี้จะยืนด้วยกัน ปราศรัย กัน สนทนากันกับพรหมนั้นอย่างไรกัน ในที่นี้จึงเติมคำ "แสดงกิริยา " ไว้ เพื่อให้ ได้กับความจริง. ๒. ขุ. ป. ๑๑/๕๕๔.