อภิชชมาโนทกคมนปาฏิหาริย์ : หน้า 144/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 144 [อภิชชมาโนทกคมนปาฏิหาริย์ - เดินบนน้ำอันไม่แตกก็ได้ ในปาฏิหาริย์ข้อว่า "อุทเกปิ ปภิชฺชมาเน- (เดินไป) บนน้ำ อันไม่แตกก็ได้" มีพรรณนาว่า บุคคลใดแล้วจม น้ำนั้นเรียกว่า ภิชฺชมาน - แตก น้ำตรงกันข้าม เรียกว่า อภิชชมาน - ไม่แตก ก็แล ภิกษุผู้ใคร่จะเดิไป (บนน้ำอันไม่แตก) อย่างนั้น จึงเข้าปฐวีกสิณ ออกแล้วทำบริกรรม (โดย) กำหนดตัดตอน (พื้นน้ำ) ว่า "น้ำในที่ เท่านั้นจะเป็นดิน" แล้วอธิษฐานโดยนัยที่กล่าวแล้วนั้นแหละ พร้อมกับ การอธิษฐาน น้ำในที่เท่าที่กำหนดตัดตอน ก็เป็นดินทีเดียว เธอก็ เดินไปบนนั้นได้ นี้บาลีในข้อนั้น คือ "ภิกษุผู้มีฤทธิเป็นผู้ได้ปฐวีกสิณสมาบัติอยู่โดยปกติ เธออา วัชนาการถึงน้ำ ครั้นแล้วอธิษฐานด้วยญาณว่า "(น้ำ) จงเป็นดิน" มันก็เป็นดินไป เธอก็เดินไปได้บนน้ำอันไม่แตก มนุษย์ทั้งหลาย ผู้ไม่มีฤทธิโดยปกติย่อมเดินบนแผ่นดินอันไม่แต่ได้ฉันใด ภิกษุผู้มี ฤทธิได้เจโตวสีนั้นก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมเดินไปบนน้ำอันไม่แตก ดุจเดินไปบนแผ่นดินก็ได้ ฉะนั้น" อนึ่ง มิใช่แต่เดินได้เท่านั้น เธอต้องการอิริยาบถใด ๆ อิริยาบถนั้น ๆ ได้ และใช่แต่ (อธิษฐานให้) เป็นดินได้อย่างเดียว เท่านั้นก็หาไม่ แม้ในอวิญญาณกวัตถุทั้งหลาย เช่น แก้ว ทอง และภูเขา ต้นไม้ เธอต้องการสิ่งใด ๆ ก็อาวัชนาการถึงสิ่งนั้น ๆ แล้วอธิษฐานโดยนัยที่กล่าวแล้วนั่น มันก็เป็นไปตามที่อธิษฐานทั้งนั้น ก็แลน้ำนั้นเป็นดินสำหรับผู้มีฤทธิ์นั้นเท่านั้น คงเป็นน้ำสำหรับคนนอก