ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 102
สำเร็จด้วยอนิจจานุปัสสนา (ปัญญาพิจารณาเห็นโดยความไม่เที่ยง) ฯลฯ
ผลคือการละกิเลสทั้งสิ้นได้ ชื่อว่า ญาณวิปผาราอิทธิ เพราะสำเร็จด้วย
อรหัตมรรค (ญาณ) ได้แก่ ญาณวิปผาราอิทธิ ของท่านพากุละ
ญาณวิปผาราอิทธิ ของท่านสังกิจจะ ญาณวิปผาราอิทธิ ของท่าน
ภูตปาละ"-
(ญาญวิปผาราอิทธิของท่านพากุละ]
ในสามท่านนั้น อันดับแรก ท่านพากุล (เมื่อ) ยังเล็ก ใน
วันมงคล (วันหนึ่ง) เขาให้ (ลง) อาบน้ำอยู่ในแม่น้ำ (พลัด) ตกลง
ไปในสายน้ำ เพราะความเลิกเล่อของหญิงพี่เลี้ยง ปลา (ใหญ่ฮุบเอา)
กลืนท่าน (ลงไปในท้อง) แล้ว (ว่าย) ไป (จน) ) ถึงท่าน้ำเมืองพาราณสี
คนหาปลา (ผู้หนึ่ง) จับมันได้ที่ท่านั้นแล้ว (นำไป) ขายแก่ภริยาเศรษฐี
ภริยาเศรษฐีนั้น เกิดมีความเยื่อใยในปลา (ตัวนั้น) จึงบอก (พวกบ่าง)
ว่า ตัวจักต้มมันเอง ชำแหละออกก็เห็นเด็ก (รูปงาม) ราวกะรูปทอง
อยู่ในท้องปลา ก็เกิดความดีใจว่า ตัวได้บุตร ความที่ไม่เจ็บป่วยอยู่
ในท้องปลาดังนี้ จัดเป็น ญาณวิปฺผาราอิทธิ - ฤทธิ์ญาณปกแผ่ของท่าน
พากุละ ผู้เป็นปัจฉิมภวิก (มีภพครั้งสุดท้าย) เพราะความไม่เจ็บป่วย
อยู่ในท้องปลานั้น เกิดด้วยอานุภาพแห่งอรหัตมรรคญาณที่ท่านจะพึงได้
โดยอัตภาพนั้น อันเรื่อง (ของท่านพากุละนี้) น่าเล่าโดยพิสดาร
๑. ขุ. ป. ๓๑/๕๕๗
๒. เรื่องพระพากุละ มีเล่าไว้ในพากุลสูตร มัชฌิมนิกาย และอรรถกถาขอ
กาของสูตรนั้น.