สมาธิวิปผาราอิทธิของพระขาณุโกณฑัญญะและนางอุตตรา : หน้า 106/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 106 [สมาธิวิปฺผาราอิทธิของท่านขาโกณฑัญญะ] ฝ่ายพระขาณุ โกณฑัญญเถระ ท่านเป็นผู้มากไปด้วย (การเข้า) สมาบัติอยู่โดยปกติแล้ว คืนหนึ่งท่านนั่นเข้าสมาบัติอยู่ในป่าแห่งในแห่ง หนึ่ง พวกโจร ๕๐๐ ลักของเขาไป (มาถึงที่ท่านนั่งอยู่) คิดว่าป่านนี้ ไม่มีใครตามรอยพวกตนมาละ ก็ใคร่จะหยุดพัด เมื่อจะปลงของลง สำคัญ (องค์พระเถระ) ว่า นี่หัวตอ จึงพากันวางของทั้งปวงลงไปบน (องค์) พระเถระนั่นเอง เมื่อพวกมันพัก (พอ) แล้วจะไป เวลาที่หยิบ เอาของชิ้นที่วางลงทีแรก" ก็พอดีพระเถระออก (จากสมาบัติ) ตามที่ กำหนดกาลไว้ พวกมันเห็นอาการไหวของพระเถระก็กลัว ร้องขึ้น พระเถระจึงบอกว่า "อย่ากลัวเลย อุบาสกทั้งหลาย ฉันเป็นภิกษุดอก" โจรพวกนั้นจึงพากันมาไหว้ (ต่อมา) บวชด้วยความเลื่อมใสอัน (เป็น) ไปในพระเถระแล้วได้บรรลุพระอรหัตพร้อมทั้งปฏิสัมภิทา ความที่ พระเถระผู้ถูกของถึง ๕๐๐ ชิ้นทับตัวแล้ว ไม่มีอาพาธ (อะไรเลย) นี้ เป็น สมาธิวิปผาราอิทธิ ในเรื่องนี้ [สมาธิวิปผาราอิทธิของนางอุตตรา] ฝ่ายอุตตราอุบาสิกาเป็นธิดาของปุณณกเศรษฐี หญิงคณิกาชื่อ สิริมา ถูกความหึงครอบงำ ราดน้ำมันเดือด ๆ ทั้งกะทะ ลงไปที่ศีรษะ G). ชิ้นที่วางลงทีแรก ก็ย่อมอยู่ข้างล่าง ชิ้นที่วางลงหลัง ๆ สุมอยู่ข้างบน เมื่อหยิบชิ้น บน ๆ หมดแล้ว จึงหยิบชิ้นแรกที่อยู่ข้างล่างได้ จึงได้เห็นองค์พระเถระ ๒. ตตฺตเตลกฎาห์ มหาฎีกาอธิบายว่า เป็นคำกล่าวถึงของ โดยยกเอาภาชนะที่บรรจุ ของนั้นออกหน้า ความก็คือว่า ราดน้ำมันอันเดือดอยู่ในกะทะลงไปทั้งกะทะนั่นเอง.