วิสุทธิมรรค: การนิรมิตกายใหม่ : หน้า 170/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 170 หญ้าปล้อง ดังชักดาบออกจากฝัก และดังชักงออกจากคราบ ฉะนั้น เพราะเหตุนั้นท่านจึงกล่าวไว้ (ในปฏิสัมภิทามรรค) ว่า "ภิกษุใน ธรรมวินัยนี้นิรมิตกายอื่นขึ้น นิรมิตกายอื่นขึ้น (อีกกายหนึ่ง) จากกายนี้ให้เป็นกายมี รูปมโนมัย มีอวัยวะใหญ่น้อยครบ มีอินทรีย์ไม่พร่องได้ เปรียบ เหมือนบุรุษพึงซักไส้ (หญ้า) ออกจากหญ้าปล้อง ความรู้อย่างนี้ก็พึง มีแก่บุรุษผู้นั้นเองว่า "นี้หญ้าปล้อง นี้ไส้มัน หญ้าปล้องก็อันหนึ่ง ไส้มันก็อันหนึ่ง แต่ว่าไส้มันเราก็ชักออกมาจากหญ้าปล้องนั่นเอง" ดังนี้เป็นต้น ก็อุปมาในบาลีนี้นั้นท่านกล่าวเพื่อแสดงว่า "ไส้ (หญ้า) เป็นต้น ย่อม (มีรูปร่าง) เป็นเช่นเดียวกันกับหญ้าปล้อง เป็นต้นฉันใด รูปมโนมัย (มีรูปร่าง) เป็นเช่นเดียวกันกับผู้ฤทธิ์ เหมือนกันฉันนั้นแล นี่ มโนมยาอิทฺธิ - ฤทธิ์มโนนัย ปริเฉทที่ ๑๒ ชื่ออิทธิวิธนิเทศ ในปกรณ์วิเศษชื่อว่าวิสุทธิมรรค อันข้าพเจ้าทำเพื่อประโยชน์แก่ความปราโมทย์แห่งสาธุชน ดั่งนี้ * กรณีฑาย มหาฎีกาแก้ไว้ว่า เปฬาย แปลว่า จากหีบ แล้วก็บอกไว้อีกว่า "นิม โมกโตติ จ วทนฺติ - อนึ่ง แปลกันว่า "คราบ" ก็มี" ในที่นี้เห็นว่าแปลว่า "คราบ" สนิทกว่า.