พระเถระและการถวายอาหาร : หน้า 162/244

- หน้าที่ 162 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - ไปเพื่อจะเล่นนักขัตฤกษ์ พบพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วมิได้ถวายอะไร เลย แต่พอพบพระเถระซึ่งเดินมาข้างหลังก็พูดกันขึ้นว่า "พระเถระ ของพวกเรามา พวกเราจักถวายขนม" แล้วทุกคนถือขนมเข้าไปหา พระเถระ พระเถระนำบาตรออก (รับนม) ได้ทำขนมทั้งหมดให้ พอจุลงได้ในบาตรเดียว พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับนั่งรอพระเถระ อยู่ข้างหน้า พระเถระก็นำ (ขนม) มาถวายพระผู้มีพระภาคเจ้า ฉะนี้แล [ทำของน้อยให้เป็นของมาก] ะได้ทำของ ส่วนในเรื่องอิลลิสเศรษฐี พระมหาโมคคัลลานเถระไ น้อยให้เป็นของมาก อนึ่ง ในเรื่องกากวฬิยะ พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ได้ทรงทำ ได้ ยินมาว่า พระมหากัสสปเถระใช้เวลาเข้า (นิโรธ) สมาบัติอยู่ ๗ วัน (ออกแล้ว) จะทำการสงเคราะห์คนยากจน จึง (ไป) ยืนอยู่ที่ ประตูเรือนของคนเข็ญใจ (ผู้หนึ่ง) ชื่อกากวฬิยะ เมียของเขา เห็นพระเถระก็ (ยกเอา) ข้าวต้มอันไม่มีรสเปรี้ยวเค็ม (อะไรเลย) ที่ต้นไว้เพื่อตัวไปตักบาตร พระเถระรับข้าวต้มนั้น (นำไป) ประ เคนพระผู้มีพระภาคเจ้า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอธิษฐานทำ (ข้าวต้ม * อโลณมพิลยาคุ อาจเป็นข้าวต้มมีแต่รสเปรี้ยว ไม่มีรสเค็มคือ ไม่เติมเกลือเลยก็ได้ หรือไม่มีทั้งสองรสก็ได้ ดังที่กล่าวไว้ จะเป็นข้าวต้มที่เขานิยมว่ามีรสอร่อยหรือไม่ เรา ไม่อาจทราบได้ แต่เป็นข้าวต้มของคนทุคคตะ ก็น่าจะไม่อร่อย ถ้าไม่มีทั้งสองรสก็เป็น ข้าวต้มเปล่า ถ้ามีรสเปรี้ยว ก็เป็นข้าวต้มเปรี้ยว ลิ้นไทยเห็นจะเต็มกลืน แต่อย่างไร ก็ตาม พระพุทธองค์และภิกษุสงฆ์ครั้งนั้นท่านก็ฉันกันได้สบาย