วิสุทธิมรรค: เสโทและเมโท : หน้า 48/244

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 48 เสโท - เหงื่อ ว่า "เหงื่อ (ขัง) อยู่เต็มช่องขุมผลและขนบ้าง ไหลออกมา ในเวลาที่ร้อนเพราะไปเป็นต้นบ้าง ในช่องขุมผมและขนกันเหงื่อนั้น ช่องขุมผมและขนทั้งหลายหารู้ไม่ว่า เหงื่อไหลออกจากเรา เหงื่อเล่า ก็หารู้ไม่ว่า เราไหลออกจากช่องขุมผมและขนทั้งหลาย เปรียบเหมือน ในกำเง่าบัวและสายบัง พอถูกถอนขึ้นจากน้ำ ช่องในกำเง่าบัวเป็นต้น หารู้ไม่ว่าน้ำไหลออกจากเรา น้ำที่กำลังไหลออกจากช่องในกำเง่าบัว เป็นต้นเล่า ก็หารู้ไม่ว่าเราไหลออกจากช่องในกำเง่าบัวเป็นต้น ฉะนั้น ธรรม (คือสิ่ง) ทั้งหลายนั้นปราศจากความคิดคำนึง และไตรตรอง ถึงกันและกัน อันเหงื่อ (นั้น) เป็นโกฏฐาสแผนกหนึ่งในร่างกายนี้ ไม่มีความคิด เป็นอัพยากฤต ว่างเปล่า (จากอัตตา) หาสัตว์ (คือ วิญญาณ) มิได้ เป็นของเหลว มีอาการซึมซาบได้ เป็นอาโปธาตุ ด้วยประการฉะนี้ " เมโท - มันข้น ว่า "มันข้น คือมันแข้น ที่แผ่ไปอยู่ทั่วสรีระของคนอ้วน ติด อยู่ตามเนื้อ (กล้าม) มีปลีน่องเป็นต้นของคนผอม ในเนื้อ (กล้าม) กับมันข้นนั้น เนื้อ (กล้าม) ในสรีระทั้งสิ้น (ของคนอ้วน) ก็ดี ในอวัยวะมีแข้ง (น่อง) เป็นต้น (ของคนผอม) ก็ดี หารู้ไม่ว่ามัน ขันติดเราอยู่ มันข้นเล่าก็หารู้ไม่ว่า เราติดเนื้อ (กล้าม) อยู่ในสรีระ ทั้งสิ้น (ของคนอ้วน) หรือในอวัยวะมีแข้งเป็นต้น (ของคนผอม) เปรียบเหมือนในก้อนเนื้อที่เขาปิดไว้ด้วยผ้าเก่าสีขมิ้น (เหลืองหม่น)