บทเรียนจากสังขปาลชาดก : หน้า 176/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 175 บกให้เป็นน้ำก็ได้ ทำน้ำให้เป็นบกก็ได้ หากเรา โกรธเขาขึ้นมา จะทำ (ร่างกาย) เขาให้ (ไหม้) เป็นเถ้าไปโดยทันทีก็ได้ (แต่) ถ้าเราจักเป็นผู้ ตามใจตัว (ทำร้ายเขาดังกล่าวมานั้น ไซร้ เราก็จักเสื่อมจากศีล เมื่อเราเสื่อมจากศีลเสียแล้ว ประโยชน์สูงสุด (ที่เรามุ่ง คือพระโพธิญาณ) ก็จะไม่สำเร็จ" [สังขปาลชาดก] แม้ (ครั้ง) เป็นสังขปาลนาคราช ถูกลูกพราน ๑๖ คน ปักเอา ด้วยหอกอันคม 4 แห่ง (๘ แผล) แล้ว สอดเครือเถามีหนามเข้าทาง ปากแผล สนเชือกอย่างเหนียวเข้าที่จมูก (ยก) ใส่กระชุลากไป ตัว ครูดพื้นดินได้รับทุกข์มาก แม้เป็นผู้สามารถจะทำลูกพรานทั้งหมดให้ (ไหม้) เป็นเถ้าไปได้ ด้วยเพียงแต่โกรธขึ้นมาแล้วจ้องดูเท่านั้น (แต่) ก็มิได้ทำแม้เพียงอาการที่จะลืมตาขึ้นทำร้ายเขา ดังท่านกล่าว (กะนายกองเกวียนผู้ช่วยท่านให้พ้นจากมือพราน) ว่า "ดูกร (นายกองเกวียน) อุฬาระ ข้าพเจ้าจำศีล อุโบสถในวันจาตุทสี และวันปัญจทสีอยู่เป็นนิตย์ อยู่มาลูกพราน ๑๖ คน ได้มา (พบเข้า) พวกพราน (เหล่านั้น) ถือเชือกและบ่วงอันมั่น สนเข้าจมูก · ทฬ ไม่พบคำแปล เข้าใจว่า เป็น ทฬห์ แปลได้ความ