วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ : หน้า 41/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 41 ปรากฏดีกว่า พระโยคีมนสิการ โกฏฐาสนั้นแหละ แล้ว ๆ เล่า ๆ ยัง อัปปนาให้เกิดขึ้นได้ ก็เหมือนในวันที่ ๓ ได้เต็มบาตร ในเรือนหลัง ต้นทีเดียวแล้ว (ไป) นั่งฉันเสียในโรงฉันฉะนั้น โมนสิการ โดยอัปปนา] ข้อว่า โดยอัปปนา คือ โดยโกฏฐาสที่เกิดอัปปนา นี้เป็น อธิบายในข้อนั้นคือ บัณฑิตพึงทราบว่าในโกฏฐาสทั้งหลายมีผมเป็นต้น อัปปนาย่อมมีได้ในโกฏฐาสหนึ่ง ๆ นี้เป็นอธิบายในข้อว่า "และสุตตันตะ ๓" นั้นว่า สุตตันตะ นี่คือ อธิจิตต (สูตร) สติภาว (สูตร) โพชฌงคโกสัลล (สูตร) พระโยคาวจรควรทราบ เพื่อประกอบวิริยสมาธิ [อธิจิตตสูตร] ใน ๓ สูตรนั้น สูตรนี้ว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบ က อธิจิต ต้องมนสิการนิมิต ๓ ตามกาลอันควร คือต้องมนสิการ สมาธินิมิตตามกาลอันควร ต้องมนสิการปัคคหนิมิตตามกาลอันควร ต้องมนสิการอุเบกขานิมิตตามกาลอันควร ภิกษุทั้งหลาย ถ้าว่าภิกษุ ผู้ประกอบอธิจิต พึงมนสิการสมาธินิมิตส่วนเดียวเท่านั้นไซร้ ย่อม เป็นได้ที่จิต (ของเธอ) จะพึงเป็นไปข้างโกสัชชะเสีย ถ้าภิกษุผู้ ฟังตามนี้เข้าใจว่า อาการ ๓๒ นั้น พระโยคาวจรจึงมนสิการให้เกิดอัปปนาได้ทุกอาการ แต่ว่าอัปปนาจะเกิด ก็ย่อมเกิดในอาการใดอาการหนึ่งแต่อาการเดียวที่ปรากฏดีกว่าเพื่อน ดังกล่าว ในตอนก่อน หาใช่ว่าเกิดพรึบพร้อมกันทั้ง ๓๒ ไม่