อำนาจฉันทะและปราโมชในลมหายใจ : หน้า 100/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 100 อำนาจฉันทะ เธอสูดลมเข้าเป็นลมหายใจเข้ายาว ในเพราะกาลที่นับว่า ระยะยาว เป็นลมละเอียดกว่าก่อนนั้น (๖) ด้วยอำนาจฉันทะ เธอ ทั้งระบายลมออกทั้งสูดลมเข้า เป็นลมหายใจออกและลมหายใจเข้ายาว ในเพราะกาลที่นับว่าระยะยาว เป็นลมละเอียดกว่าก่อนนั้น เมื่อเธอทั้งระบายลมออกทั้งสูดลมเข้าเป็นลมหายใจออกและลม หายใจเข้ายาว ในเพราะกาลที่นับว่าระยะยาว เป็นลมละเอียดกว่าก่อน นั้นด้วยอำนาจฉันทะอยู่ ปราโมชเกิดขึ้น (๒) ด้วยอำนาจปราโมช เธอระบายลมออก เป็นลมหายใจออกยาว ในเพราะกาลที่นับว่าระยะ ยาว เป็นลมละเอียดยิ่งกว่านั้นไปอีก (4) ด้วยอำนาจปราโมช เธอ สูดลมเข้า เป็นลมหายใจเข้ายาว ในเพราะกาลที่นับว่าระยะยาว เป็น ลมละเอียดยิ่งกว่านั้นไปอีก (๕) ด้วยอำนาจปราโมช เธอทั้งระบาย ลมออกทั้งสูดลมเข้า เป็นลมหายใจออกและลมหายใจเข้ายาว ในเพราะ กาลที่นับว่าระยะยาว เป็นลมละเอียดยิ่งกว่านั้นไปอีก เมื่อเธอทั้งระบายลมออกทั้งสูดลมเข้า เป็นลมหายใจออกและ หายใจเข้ายาว ในเพราะกาลที่นับว่าระยะยาว เป็นลมละเอียดยิ่งกว่านั้น ไปอีก ด้วยอำนาจปราโมชอยู่ จิตก็ผละจากกลมหายใจออกและลม · มหาฎีกาว่า ฉันทะนี้ได้แก่กัตตุกามตาฉันทะ (ความพอใจอันมีลักษณะใคร่จะทำ) เกิดขึ้น เพราะได้อัสสาทะในภาวนา ส่วนปราโมชได้แก่ปีติอ่อน ๆ เกิดเพราะอารมณ์กรรมฐานละเมียดเข้า เพราะลมหายใจละเอียดยิ่งขึ้น