บทความเกี่ยวกับมรณสติในวิสุทธิมรรค : หน้า 21/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 21 0 อย่างนี้ว่า "โอหนอ เราพึงเป็นอยู่ได้ชั่วคืน ๑ กับวัน ๑ (เพราะ ฉะนั้น) เรา (รีบ) ทำในใจถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด ข้อนั้นจะพึงเป็นอุปการะแก่เรามากหนอ" ดังนี้ก็ดี ภิกษุผู้ที่เจริญ มรณสติอย่างนี้ว่า "โอหนอ เราพึงเป็นอยู่ได้ชั่วกลางวัน (เพราะ ฉะนั้น) เราพึง (รีบ) ทำในใจถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด ข้อนั้นจะพึงเป็นอุปการะแก่เรามากหนอ" ดังนี้ก็ดี ภิกษุที่เจริญ มรณสติอย่างนี้ว่า "โอหนอ เราพึงเป็นอยู่ได้ชั่วเวลาฉันบิณฑบาต (อิ่ม) มื้อ ๑ (เพราะฉะนั้น) เราพึง (รีบ) ทำในใจถึงคำสอนของ พระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด ข้อนั้นจะพึงเป็นอุปการะแก่เรามากหนอ" ดังนี้ก็ดี ภิกษุผู้ที่เจริญมรณสติอย่างนี้ว่า "โอหนอ เราพึงเป็นอยู่ได้ชั่ว เวลาเคี้ยว (อาหาร) กลืนลงไปได้ ๔-๕ คำ (เพราะฉะนั้น) เราจึง (รีบ) ทำในใจถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด ข้อนั้นจะพึงเป็น อุปการะแก่เรามากหนอ" ดังนี้ก็ดี ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านี้ เรากล่าวว่ายังเป็นผู้ประมาทอยู่ เจริญมรณสติยังต่อการจะสิ้นอาสวะ ภิกษุทั้งหลาย ส่วนภิกษุผู้ที่เจริญมรณสติอย่างนี้ว่า "โอหนอ เราพึง เป็นอยู่ได้ชั่วเวลาเคี้ยว (อาหาร) กลืนลงไปได้คำเดียว (เพราะ ฉะนั้น) เราพึง (รีบ) ทำในใจถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด ข้อนั้นจะพึงเป็นอุปการะแก่เรามากหนอ" ดังนี้ก็ดี ภิกษุผู้ที่เจริญ มรณสติอย่างนี้ว่า "โอหนอ เราพึงเป็นอยู่ได้ชั่วขณะหายใจเข้าแล้ว หายใจออก หรือหายใจออกแล้วหายใจเข้า (เพราะฉะนั้น) เราจึง * พหุ กติ มีความหมายเท่า พหุการ (มีอุปการะมาก)