การเข้าใจเกี่ยวกับความตายในวิสุทธิมรรค : หน้า 6/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ "สัตว์เผ่ามนุษย์ (เข้า) อยู่ในครรภ์ ในตอน กลางคืน ๆ หนึ่ง ในขณะแรก (ปฏิสนธิ) ใด (จำเดิมแต่ขณะแรกนั้นไป) สัตว์ผู้ผุดเกิด เป็นตัวแล้วก็บ่ายหน้าไปทีเดียว เขาไปเรื่อย ไม่ กลับ"· ดังนี้ - หน้าที่ 6 อนึ่ง เมื่อสัตว์นั้น (บ่ายหน้า) ไปอยู่อย่างนั้น ความตายย่อม ใกล้เข้ามาทุกที ดุจความแห้งไปแห่ง (น้ำใน) ลำน้ำน้อยทั้งหลาย ที่ถูกแดดในฤดูร้อนแผดเผา ดุจความหล่นแห่งผลไม้ทั้งหลายที่มีขั้วอัน รสอาโปซาบแล้ว” ในตอนเช้า ดุจความแตกแห่งภาชนะดินทั้งหลายที่สุด ทุบด้วยก้อน และดุจความเหือดหายไปแห่งหยาดน้ำค้างทั้งหลายที่รัศมี ดวงอาทิตย์ต้องเอาฉะนั้น เหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัส (๓ คาถาแรก และพระโพธิสัตว์กล่าวคาถาที่ ๔) ว่า วันและคืนล่วงไป ชีวิตใกล้ดับเข้าไป อายุของ สัตว์ทั้งหลาย (ค่อย) สินไป ดังนี้แห่งลำน้ำน้อย (ค่อย) แห้งไปฉะนั้น ภัยแต่ความตาย ย่อมมีเป็นเที่ยงแท้แก่สัตว์ ทั้งหลายผู้เกิดมาแล้ว ดุจภัยแต่ความหล่นในเวลา เช้า ย่อมมีแก่ผลไม้ทั้งหลายที่สุกแล้วฉะนั้น เหมือนอย่างภาชนะดินที่ช่างหม้อทำขึ้นแล้ว ทั้ง ๑. ขุ. ชา. วีสติ. ๒๗/๔๖๕ ๒. น่าจะว่าอันรสอาโปซาบไม่ถึง ถ้าเช่นนั้น ปาฐะก็ควรจะเป็นว่า อาโปรสานนุคต...