ประโยคในวิสุทธิมรรค: ความเข้าใจในอนิจจานุปัสนา วิสุทธิมรรคแปล ภาค 2 ตอน 1 หน้า 138
หน้าที่ 138 / 266

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้กล่าวถึงอนิจจานุปัสนาในวิสุทธิมรรค โดยระบุถึงการปลดปล่อยจิตจากสัญญาผ่านการพิจารณาความไม่เที่ยง ซึ่งมีการอธิบายถึงปัญจขันธ์และการเข้าใจอนิจจตา โดยบัณฑิตพึงสัมผัสและตระหนักถึงความไม่เที่ยงเพื่อนำไปสู่การพ้นทุกข์ในที่สุด การหายใจเข้าออกเป็นสัญลักษณ์ของการหันกลับมาสู่จิตใจเพื่อลดความยึดมั่นในสิ่งที่ไม่มั่นคง ทำให้สามารถเข้าใจอนิจจฯ ได้อย่างชัดเจน ในหน้านี้ให้ความสำคัญกับการพิจารณาอนิจจาตลอดจนความสำคัญของการปลดปล่อยจิตใจจากสิ่งยึดมั่น

หัวข้อประเด็น

-อนิจจานุปัสนา
-การปลดปล่อยจิต
-จิตตานุปัสนา
-ความไม่เที่ยงของปัญจขันธ์
-บทบาทของการหายใจเข้าออก

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 138 สัมปยุตกับฌานโดยความสิ้นไปเสื่อมไป ในขณะแห่งวิปัสนา (นั้น) เธอเปลื้องปลดจิตจากนิจจสัญญาด้วยอนิจจานุปัสนา เปลื้องปลดจิตจาก สุขสัญญาด้วยทุกขานุปัสนา ---- จากอัตตสัญญญูด้วยอนัตตานุปัสนา---- จากนันทิด้วยนิพพิทานุปัสนา---- จากราคะด้วยวิราคานุปัสนา---- จาก สมุทัยด้วยนิโรธานุปัสนา---- จากอาทาน (ความยึดถือ) ด้วยปฏินิส สัคคานุปัสนา หายใจออกและหายใจเข้า เพราะเหตุนั้นจึงเรียกว่า "สำเหนียกว่า เราจักเปลื้องจิต หายใจออกหายใจเข้า" ฉะนั้น พึงทราบว่า จตุกกะนี้ ตรัสโดยเป็นจิตตานุปัสนา ด้วยประการ (จตุกกะที่ ๔] [อนิจจานุปสฺสี] ส่วนในจตุกกะที่ ๔ มีพรรณนาว่า ในข้อ อนิจจานุปสฺสี นั้น บัณฑิตพึงทราบ อนิจฺจ์ (สิ่งที่ไม่เที่ยง) พึงทราบอนิจจตา (ความ ไม่เที่ยง) พึงทราบอนิจจานุปัสนา (การพิจารณาเห็นว่าไม่เที่ยง) พึงทราบอนิจจานุปัสสี (ผู้พิจารณาเห็นว่าไม่เที่ยง) ก่อน ใน ๔ บทนั้น บทว่า อนิจจ์ (สิ่งที่ไม่เที่ยง) ได้แก่ปัญจขันธ์ เพราะอะไร เพราะความที่ปัญจขันธ์เหล่านั้นมีความเกิดขึ้นเสื่อมไป และเป็นอื่นไป บทว่า อนิจจตา (ความไม่เที่ยง) ก็ได้แก่ความ เกิดขึ้นเสื่อมไปและเป็นอื่นไป หรือความที่มีแล้วก็ไม่มี แห่งปัญจ ขันธ์เหล่านั้นแหละ อรรถาธิบายว่า อนิจจตา ก็คือความที่ปัญจขันธ์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More