วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ : หน้า 44/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - [โพชฌงคโกสัลลสูตร] หน้าที่ 44 ส่วนสัตต โพชฌงคโกศล ได้แสดงมาแล้วในอัปปนาโกศลกถาว่า "ฉันนั้นนั่นแล ภิกษุทั้งหลาย ในสมัยใดจิตหดหู ในสมัยนั้น (กาลนั้น) มิใช่กาลที่จะบำเพ็ญปัสสัทธิสัมโพชฌงค์" ดังนี้เป็นอาทิ พระโยคีนั้น ทำอุคคหโกสัลละ ๒ วิธีนี้ ให้เป็นอันถือเอาได้ อย่างดี และกำหนดมนสิการโกสัลละ ๑๐ วิธีนี้ด้วยดี โดยนัยดังกล่าว มาดังนี้แล้ว ก็จะพึงขึ้นเอากรรมฐานได้ดี ด้วยอำนาจแห่งโกสัลละ ทั้ง ๒ (นั้น) [ก่อนจะเริ่มกรรมฐาน] ก็ถ้าว่าพระโยคีนั้นมีความผาสุกอยู่ในวิหารเดียวกันกับพระอาจารย์ ไซร้ เธอก็ไม่จำต้องให้อาจารย์บอก (วิธีต่าง ๆ) โดยพิสดารอย่าง นั้น ประกอบกรรมฐานไปได้คุณวิเสส (แห่งภาวนาขั้น ๑) แล้วจึง (ขอ) ให้ท่านบอกขั้นสูง ๆ ขึ้นไป (แต่) พระโยคีผู้ใคร่จะ (ไป) อยู่ที่อื่น จึงให้อาจารย์บอกให้โดยพิสดาร โดยวิธีตามที่กล่าวแล้ว ทบทวนบ่อย ๆ (ให้ช่ำปากและใจ) ตัดที่ ๆ เป็นปมเสียทั้งหมด ละเสนาสนะที่ไม่เหมาะแล้วและอยู่ในเสนาสนะที่เหมาะสม ทำการ ตัดปลิโพธเล็กน้อยเสียตามนัยที่กล่าวในปฐวีกสิณนิเทศนั่นแล้ว จึงทำ บริกรรมโดยปฏิกูลมนสิการเถิด ก็แลเมื่อจะทำ จึงถือเอานิมิตในผมทั้งหลายเป็นอันดับแรก · ส. มหาวาร. ๑๕/๑๕๖