วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ : หน้า 74/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 74 ขึ้นด้วยเหตุต่าง ๆ เช่นร้อนไฟ ร้อนแดด และความผันแปรแห่งฤดู เมื่อนั้นมันจึงไหลออกตามช่องขุมผมและขนทั้งปวง ดุจกำสายบัวที่พอ คนถอนขึ้นจากน้ำ มีเง่าและรากขาดไม่เสมอกัน (น้ำไหลออกไม่เสมอ กัน) ฉะนั้น เพราะฉะนั้น แม้สันฐานของเสโทนั้น ก็พึงเข้าใจว่าเป็น ตามช่องขุมผมและขนนั่นแล พระโยคีผู้จะกำหนดเอาเสโท (เป็น อารมณ์) เล่า ก็พึงมนสิการเสโท ตามที่มันขังอยู่ในช่องขุมผมและ ขนเหมือนกัน โดยตัดตอน กำหนดตัดด้วยส่วนของเสโทเอง นี่เป็น (สภาคบริเฉท) ตัดตอนด้วยส่วนของตนแห่งเสโทนั้น ส่วน (วิสภาค บริเฉท) ตัดตอนด้วยส่วนที่ผิดกับตน ก็เช่นเดียวกับผมนั่นแล [เมโท-มันข้น] คำว่า เมโท-คือมันข้น” มันข้นนั้น โดยมี มีสีทั้งขมิ้นแตกหน่อ (เหลืองอ่อน ?) โดยสัณฐาน ว่าสำหรับคนอ้วนก่อน มีสัณฐานดัง ผ้าทุกูลเก่าสีขมิ้นที่แทรกไว้ในระหว่างหนังกับเนื้อ สำหรับคนผอม มี สัณฐานดังผ้าทุกูลเก่าสีขมิ้นที่ซ้อนกัน ๒-๓ ชั้น แนบติดเนื้อเหล่านี้ คือ เนื้อแข้ง (น่อง) เนื้อขาอ่อน เนื้อหลังที่ติดกระดูกสันหลัง เนื้อ ช่องท้อง โดยทิศ มันเกิดทั้ง ๒ ทิศ โดยโอกาส มันแผ่ไปทั่วร่าง ของคนอ้วน ติดเนื้อต่าง ๆ เช่นเนื้อน่องของคนผอมอยู่ ซึ่งแม้ถึงนั ๑. คือเหงื่อไหลออกจากที่สูงคือศีรษะก็มี จากที่ต่ำคือเท้าก็มี จากตัวทั่ว ๆ ไปไม่ว่าที่ไหนก็มี ดังกำสายบัวที่คนรวบถอนขึ้นมา มันขาดไม่เสมอกัน พอยกขึ้นพ้นน้ำ น้ำไหลลงจากที่ต่าง ๆ กัน ตามที่มันขาดสั้นบ้างยาวบ้างฉะนั้น ๒. ถีนสิเนโห ในสัมโมหวิโนทนี เป็น ปตฺถินนสิเสโห