ประโยชน์ของพรหมวิหารในวิสุทธิมรรค : หน้า 212/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 211 ตน สัตว์เหล่านั้น จักเป็นผู้ถึงซึ่งความสุขก็ดี จักพ้นจากทุกข์ก็ดี จักไม่เสื่อมจากสมบัติที่ได้รับแล้วก็ดี ตามความพอใจของกรรม ดังนี้ เป็นเหตุใกล้ ความรำงับไปแห่งความยินร้ายและความยินดี (ด้วย อำนาจวิกขัมภนปหาน) เป็นสมบัติแห่งอุเบกขานั้น ความเกิดขึ้น แห่งอญาณุเบกขา (ความเฉยโดยโง่) เป็นคหสิตะ (อิงกามคุณ) เป็นวิบัติแห่งอุเบกขานั้น [ประโยชน์ของพรหมวิหาร] ก็แลวิปัสนาสุข (ความสุขในวิปัสนา) ก็ดี ภพสมบัติ (ความ ได้กำเนิดในรูปภพ ?) ก็ดี เป็นประโยชน์ทั่วไป ความกำจัดปฏิปักข ธรรมมีพยาบาทเป็นต้นได้ เป็นประโยชน์เฉพาะข้อ แห่งพรหมวิหาร က ทั้ง ๔ นั่น จริงอยู่ ในพรหมวิหาร ๔ นั่น เมตตามีการกำจัด พยาบาทได้เป็นประโยชน์ ๓ ข้อนอกนี้ ก็มีการกำจัดวิหิงสา อรติ และราคะเป็นประโยชน์ (ตามลำดับ) สมคำพระสารีบุตรกล่าวไว้ว่า "ดูกรอาวุโส สิ่งซึ่งเป็นทางออกไปแห่งพยาบาท ก็คือเมตตเจโต วิมุติ สิ่งซึ่งเป็นทางออกไปแห่งวิเหลา ก็คือกรุณาเจโตวิมุติ สิ่งซึ่ง เป็นทางออกไปแห่งอรติ ก็คือมุทิตาเจโตวิมุต สิ่งซึ่งเป็นทางออกไป แห่งราคะ ก็คืออุเบกขาเจโตวิมุติ" ดังนี้ ๑. ปาฐะในฉบับวิสุทธิมรรคพิมพ์ไว้เป็น อหึสา---- ปฏิฆาตปุปโยชนา คำ อหึสา นั้นผิด ที่ถูกเป็น วิหึสา เพราะคำทั้ง ๓ คือ วิหึสา อรติ ราคะ เป็นฉัฏฐีกรรมในปฏิฆาตะ ๒. ที. ปาฏิ, ๑๑/๒๖๑