วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 161 : หน้า 162/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 161 เพราะกายแตกตายไป ย่อมเข้าถึงอบายทุคติวินิบาตนรก" และว่า (๔) "ดูกรภิกษุทั้งหลาย คุ้นฟืนเผาศพ ไฟไหม้ทั้ง ๒ ข้าง ตรงกลางก็เปื้อนคูถ ใช้ประโยชน์เป็นเครื่องไม้ในบ้านก็ไม่ได้ เป็นฟืนในป่าก็ไม่ได้ ฉันใดก็ดี เรากล่าวบุรุษบุคคลผู้นี้ว่า มีอุปมา ฉันนั้น" ดังนี้ บัดนี้ ตัวเจ้านั้นมัวโกรธอยู่อย่างนี้ ก็จะไม่ชื่อว่าเป็นสาสนกร (ผู้ ทำตามคำสอน) ของพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วย มัวโกรธตอบ (เขา) กลับเป็นคนเลวกว่าคนที่โกรธ (ก่อน) แล้วก็จักไม่ชื่อว่าชนะสงคราม ที่ชนะยากด้วย จักได้ชื่อว่าทำสปัตตกรณธรรม (สิ่งที่ศัตรูทำให้แก่ผู้ ที่เป็นศัตรูกัน) แก่ตนด้วยตนเองด้วย จักเป็นคนเหมือนคุ้นฟืนเผาศพ ด้วยละซิ" [สอนตนนัยที่ ๒ - ระลึกถึงความดีของเขา เมื่อเธอเพียรพยายาม (สอนตน) อยู่อย่างนี้ ถ้าปฏิฆะนั้นระงับ ลงได้ไซร้ ระงับได้ดังนี้นั่นเป็นการดี หากไม่ระงับ ทีนี้ธรรมใด ๆ ของบุคคลนั้น เป็นส่วนที่เรียบร้อยหมดจด ระลึกถึงเข้าจะนำมาซึ่ง ความเลื่อมใสได้ ก็พึงระลึกถึงธรรมนั้น ๆ (ของเขา) ขจัดความ อาฆาตเสียให้ได้เถิด จริงอยู่ สำหรับบุคคลลางคน กายสมาจารอย่างเดียวเป็นส่วนที่ ๑. องฺ. สตฺตก. ๒๓/๕๘ ๒. องฺ. จตุกฺก. ๒๑/๑๒๔