วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - ไขข้อและมุตติ : หน้า 79/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 79 ร่างกาย ไขข้อนั้น โดยสี มีสีดังยางดอกกรรณิการ์ โดยสัณฐาน มีสัณฐานตามโอกาส (ที่อยู่ของมัน) โดยทิศ เกิดในทิศทั้ง ๒ โดย โอกาส มันอยู่ภายในข้อต่อ ๑๘๐ แห่ง คอยทำหน้าที่ทาข้อต่อกระดูก ทั้งหลาย ก็แลไขข้อนั้น ของผู้ใดมีน้อย เมื่อผู้นั้นลุก นั่ง ก้าว ถอย คู่ เหยียด กระดูกทั้งหลายจะลั่นดังกฏะกฏะ คล้ายคนเที่ยวทำ เสียงดีดมือไปฉะนั้น เมื่อเขาเดินทางแม้สัก ๑ โยชน์ ๓ โยชน์ วาโย- ธาตุจะกำเริบ ตัวจะระบม แต่ว่าของผู้ใดมีมาก กระดูกทั้งหลายของ ผู้นั้นจะไม่ลั่นดังกฏะกฏะในเพราะความเคลื่อนไหวมีลุกนั่นเป็นต้น เมื่อ เขาเดินทางแม้ไกล วาโยธาตุก็ไม่กำเริบ ตัวก็ไม่ระบม โดยตัดตอน กำหนดตัดด้วยส่วนของไขข้อเอง นี่เป็น (สภาค บริเฉท) ตัดตอนด้วยส่วนของตนแห่งไขข้อนั้น ส่วน (วิสภาคบริ เฉท) ตัดตอนด้วยส่วนที่ผิดกับตน ก็เช่นเดียวกับผมนั่นแล [มุตติ - มูตร] วินิจฉัย คำว่า มุตติ - บุตร บุตรนั้น โดยสี มีสีดังน้ำด่างถั่ว มาส โดยสัณฐาน มีสัณฐานดังน้ำอยู่ภายในหม้อน้ำที่เขาตั้งคว่ำปากไว้ โดยทิศ เกิดในทิศเบื้องล่าง โดยโอกาส มันอยู่ภายในหัวไส้ กระเพราะเบา ท่านเรียกชื่อว่าหัวไส้ ซึ่งเป็นที่ที่น้ำมูตรแต่สรีระ (ซึม) เข้าไป แต่ว่าทางเข้าไปของมันไม่ปรากฏ ปรากฏแต่ทางออก เหมือน น้ำครำ (ซึม) เข้าไปในหม้อเนื้อหยาบไม่มีปาก ที่เขาวาง (แช่) ไว้ ในแอ่งน้ำครำได้ แต่ทางเข้าไปของมันไม่ปรากฏฉะนั้น อนึ่ง เมื่อ